Waarom bedreigde plantensoorten maar beter groot en kleurrijk kunnen zijn

De Italiaanse plantonderzoeker Martino Adamo had wat tijd stuk te slaan tijdens de lockdown en nam 280 wetenschappelijke onderzoeken van de afgelopen 45 jaar onder de loep, waarin 113 plantensoorten werden onderzocht. Adamo koos voor zijn onderzoek planten die voorkomen in het Zuidwesten van de Alpen, een gebied dat bekend staat om zijn grote diversiteit aan planten.

Het viel hem op dat biologen veel vaker planten met witte, rode en blauwe bloemen onderzoeken. De groene en bruine planten kwamen er bekaaid vanaf. Ook vielen de biologen vaker voor planten die hoog op de steel staan. Biologen hebben dus een duidelijke voorkeur voor planten die hun geslachtskenmerken uitbundig etaleren. Seksistisch kun je dat misschien niet noemen, maar het is wel slecht nieuws voor planten die met uitsterven worden bedreigd. Want die worden vaker genegeerd als ze niet groot of kleurrijk zijn.

Opbouwende kritiek

Zijn studie is niet bedoeld als kritiek op zijn collega-botanisten, aldus Adamo, maar om de vooroordelen binnen het vakgebied onder de aandacht te brengen. Hij hoopt daarmee te bereiken dat biologen hun aandacht niet langer vooral op foto- of mediagenieke planten richten.

Dat probleem speelt overigens niet alleen onder plantenbiologen. Ook dieronderzoekers hebben een duidelijke voorkeur voor bijvoorbeeld tijgers, gorilla's en panda's. Slangen en kikkers zijn minder schattig, en die krijgen gemiddeld dan ook 500 keer zo weinig aandacht als die grote zoogdieren.

Waarom is elke soort van belang in een ecosysteem? NPO Kennis legt het uit in deze longread.

NPO Radio 1 houdt je dagelijks op de hoogte over de laatste ontwikkelingen in de wetenschap

Dagelijks tussen 17.00 en 18.30 uur in Nieuws en Co
Iedere werkdag van 02.00 tot 04.00 uur in Focus
En wanneer je maar wil in podcast Focus Wetenschap