Vertrek in de mouw

De westelijke uitstulping in de Atlantische Oceaan heeft ook wel iets weg van de pijp van een door regen uit gelubberde koersbroek, maar het is goed om het bij een mouw te houden. Leuker is dat het heel Frankrijk aangaat, om niet te spreken over een aanzienlijk landsbelang.

Het is alsof ze in Parijs het eigen land ontdekt hebben om van start te gaan. Ga maar na: in 2012 begonnen ze in Luik. Corsica had in 2013 de eer van het feest van de honderdste Tour. Frans eiland, maar wel in de Middellandse Zee. In 2014, had Christian Prudhomme na de Tourzeges van Bradley Wiggings en Chris Froome de grootste buitenlandse belangen om te vertrekken in Leeds en Yorkshire. Hij had na Rotterdam 2010 ook nog iets recht te zetten in Utrecht, dus dat werd 2015, vorig jaar onder de Domtoren.

Voor heel veel Fransen zou het dus weer eens tijd worden dat hun ronde op eigen bodem vertrekt. De Mont-Saint-Michel is wat dat betreft symbolisch genoeg. Hij is voor heel Normandië wat de Eiffeltoren is voor Parijs - een iconische publiekstrekker. De Tour kwam er al twee keer aan. Het is voor het mondiale promotiebeeld ook mooi om op te stappen bij die enorme chocoladetaart in zee, met een piek als een uitroepteken: deze berg is van de heilige aartsengel Michael! Het was in het jaar 700 dat bisschop Aubert van Avranches besloot tot een gebedshuis.

Gisteren heb ik het gratis busje naar de berg genomen. In de smalle straatjes kwam ik bijzonder weinig monniken en priesters tegen, maar des te meer toeristen. Voor ontsnapping aan die stroom was er al spoedig een trap naar links. Nog was dat geen goddelijke ervaring. Maar ik kreeg wel een ander, heel geestrijk inzicht: de Mont-Saint-Michel is geen Col in de rangschikking van de Tour. Geen renner zal er ooit klimmen, of dalen. Hij zal Hors Catégorie blijven als culturele en toeristische bestemming, hoog in het algemeen klassement van de UNESCO.

Na de Mont doet de Tour in de Manche veel meer geschiedenis aan. Vooral die van 6 juni 1944. D-Day, Jour J voor Frankrijk. De Invasie, Le Débarquement - de grote ontscheping. Dik zeventig jaar later gaat het in heel de streek nog steeds nergens anders over: die zesde juni. NORMANDIE - LE CHOC, staat op tal van herinneringsborden.

De renners van de komende Tour hebben het donderdagavond al meegemaakt bij de presentatie in Sainte-Mère-Église. Vorig jaar schommelden ze nog in bootjes door de Singel in Utrecht. Nu gingen ze naar het podium in klassieke legerwagens uit de categorie Keep Them Rolling. Militarische folklore, volledig ontdaan van de militaire verschrikking van toen. Integendeel, het was er vrolijk klikken met de historische waarschuwingsknijpers die vooraf werden uitgedeeld.

Gistermiddag ben ik over Utah Beach gewandeld, een van de stranden van die zesde juni. Het was hier lang niet zo vreselijke slachtpartij als op Omaha Beach, noorderlijker in de bocht. De Amerikanen kwamen hier uit zee onder leiding van generaal Roosevelt. Vlakbij het museum moet het een massasprint worden in omgekeerde richting.

Kittel tegen Cavendish, een Duitser tegen een Engelsman. Le Choc.

Tour de Jeroen
Jeroen Wielaert is voor de dertigste keer onderweg in Frankrijk. Hij vertelt eigenzinnige omgevingsverhalen over de culturele en sportieve kruispunten van de Tour de France. Waar de Grote Ronde komt, is hij al geweest...