Krachtmensch op de papiermolenstraat
- Nieuws
- Krachtmensch op de papiermolenstraat
Zoals de Croeselaan niet de mooiste laan van Utrecht is, is de Papiermühlestrasse niet de mooiste straat van Bern. Dit schept een bijzondere stedenband, want deze verkeersaders hebben met elkaar gemeen dat ze bijzonder geschikt zijn voor aankomst en vertrek van een Touretappe. In beide gevallen is er veel parkeerruimte omheen en een groot beurzencomplex: de Jaarbeurs in Utrecht en de Expo in Bern. In Frankrijk noemen ze de Tour graag Le Barnum, naar het beroemde Amerikaanse circus. Daar is geen plaats voor in de oude binnensteden van Utrecht en Bern. Nu zag ik de reclamekaravaan binnen komen op de Berner Papiermolenstraat.
Voor de finish had ik tijd genoeg om de binnenstad van Bern te bekijken. Bij het binnenrijden deed het me direct aan Luxemburg en Straatsburg denken, Europese hoofdsteden die niet hoog staan op mijn lijst van hippe stedentrips. Keurige straten, vol klassieke, goed onderhouden grandeur, prachtige boogbruggen. Allemaal heel deftig, maar niet saai, kosmopolitisch zelfs. Door de Tour word ik er toch naar toe getrokken en met mij vele miljoenen kijkers.
Na het verlaten van de Parking op de Waisenhausplatz was het op de Marktgasse niet ver wandelen naar de Zytglogge, het enorme astronomische uurwerk van acht eeuwen oud. Ik kwam terecht op de Bärenplatz. Het was er markt, met groente, fruit en kaas uit Zwitserland en loempia’s uit Vietnam.
In deze multiculturele sfeer liet restaurant Chez Edy zich niet onbetuigd met een opgewekte tekst: ‘Berne Roule, Chez Edy on mange les moules.’ Lekker aan de mossels in Bern, vooral om Edje draaiend te houden. Op de naburige Bundesplatz, het grote plein voor het strenge regeringsgebouw stond een groot scherm opgesteld om naar de Touretappe te kijken. Er waren rijen strandstoelen neergezet voor het publiek. De Zwitserse commentator vroeg zich af of er in zijn land net zo veel mensen langs de weg zouden staan als in Frankrijk. Ik had het al gezien, onderweg op de route: Zwitserland was niet massaal de deur uitgelopen voor de Tour. Het zit gewoon niet in de cultuur, zoals in Frankrijk.
Partageons la passion, laten we de passie delen, is het motto voor deze Tour. Die hartstocht wil Parijs ook graag naar Bern brengen, stad van schilder Paul Klee en natuurkundige Albert Einstein. Ik weet niet of beide fenomenen bijzonder gepassioneerd waren voor de wielersport, maar ze zouden gefascineerd geweest zijn door Fabian Cancellara, de best mogelijke opvolger van Zwitserse wielerfenomenen als Ferdi Kübler en Hugo Koblet. Hij heeft de bijnaam Spartacus gekregen door zijn fysieke kracht en zijn onverzettelijkheid. Als een verzetsleider in het geel legde hij in 2010 het slot van de Touretappe plat toen er in Wallonië te veel olie op de weg lag voor de slaven van het peloton.
Op de Papiermühlestrasse vertrekt Cancellara na de rustdag als de figuratieve krachtmensch die fenomenaal spotte met de zwaartekracht.
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
Jeroen Wielaert is voor de dertigste keer onderweg in Frankrijk. Hij vertelt voor NPORadio1.nl eigenzinnige omgevingsverhalen over de culturele en sportieve kruispunten van de Tour de France. Waar de Grote Ronde komt, is hij al geweest...