France houdt de Tour mooi
- Nieuws
- France houdt de Tour mooi
Bleu, blanc, rouge. Blauw, wit, rood. De vlaggen met de Franse driekleur begonnen me ineens weer op te vallen langs de route van de Tour. Ze waren me in de voorgaande jaren niet meer extra in het oog gesprongen op het geheel van internationaal vlagvertoon langs de weg. Een huiskleur, meer was het niet, tussen de Noorse, Duitse, Deense, Spaanse, Engelse, Belgische en Nederlandse dundoeken, wapperend op campers.
Nu dacht ik dat ik meer Franse vlaggen zag dan anders, maar dat kan ook verbeelding zijn geweest. Er stonden wel genoeg Fransen langs de weg die hun tricolore met vreugde en fermheid lieten zien. Het was toch anders, na Nice. Niet meer dat vrijblijvende, beetje jolig zwaaien met dat ding. Het was nu weer een heuse Franse daad. Alsof bleu, blanc en rouge extra kleur kregen.
Daar bleef het niet bij. Ik heb een jongen en een meisje langs de etappe zien staan met een bord waarop ze hun steun betuigden aan de getroffen families in Nice. Sponsor Vittel werpt in deze ronde langgerekte roodomrande witte vellen uit, waarop de mensen hun favoriet kunnen schrijven. Regelmatig stond er NICE op.
Op de matrixborden boven de snelweg op de omleidingsroute voor de Touretappe was het daags na de horror nog liberté, égalité, fraternité – vrijheid, gelijkheid, broederschap. Als er tenminste geen bouchon stond, goed Frans voor weer een vakantiefile. Gisteren zag ik steeds Solidarités Avec Nice staan op die informatiepanelen.
Voor de rest woei het stevig, was het warm, zochten hele horden de platanenschaduw op – het werd ook niet helemaal een Manif, zoals ze in Frankrijk een demonstratie noemen. Inderdaad: de mensen lieten zich niet hun manier van leven ontnemen, in dit geval lekker zomers langs de weg hangen om de Tour te zien.
Op Radio Monte Carlo begon alweer de discussie over een belangwekkende kwestie: de dominantie van Chris Froome en SKY. Later op de dag won Mark Cavendish zijn vierde etappe. Allemaal Brits machtsvertoon dat een paar weken na de Brexit trekken begint aan te nemen van een staatsgreep zonder bloedvergieten. Die Engelse renners domineren alles, maar ze hoeven zich er niet voor te excuseren. Ze zijn niet op grove grappen te betrappen als Boris Johnson, de nieuwe Engelse minister van grenzeloze humor.
Thibaut Pinot heeft opgegeven, uitgerekend na de schok van Nice. De kopman van FDJ kon er niets aan doen, met problemen aan zijn luchtwegen. Het droeg wel bij aan het algemene gevoel van frustratie van de Franse commentatoren. Nog geen etappe gewonnen door een Fransman, geen man voor het klassement, behalve beetje-Bardet.
Ik ben afgeslagen en kwam terecht in Lochieu, dorpje met een eenvoudige kerk en een simpel stenen gemeentehuis. Het dommelt aan de voet van de Grand Colombier, de reus van deze zondag. Onder een boom lagen schapen in de schaduw te luieren. Een jonge vrouw nam een foto van een routepijl van de Tour, hangend aan een lantarenpaal. Daarna ging ze in de wei wandelen, naar haar vriend. Het was heerlijk rustig, weg van alle kabaal, de debatten. Er klaterde water uit de bronzen ganzenbek van de dorpspomp. Boven op de top stond het al vol met campers. Heel in de verte domineerde de Mont Blanc de horizon, blakend in de middagzon.
Als Franse renners geen successen boeken en de tijden midden in de zomer somber zijn blijft Frankrijk zelf schitteren in de Tour met meer dan bleu, blanc en rouge.
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
Tour de Jeroen
Jeroen Wielaert is voor de dertigste keer onderweg in Frankrijk. Hij vertelt voor NPORadio1.nl eigenzinnige omgevingsverhalen over de culturele en sportieve kruispunten van de Tour de France. Waar de Grote Ronde komt, is hij al geweest...