Hoe houd je de zenuwen in bedwang op de Spelen? 'Wedstrijdspanning is er en heftig ook!'

Vlaggendrager

Bij haar eerste Spelen in Salt Lake City (2002) droeg snowboarder Sauerbreij de Nederlandse vlag. Ze zag de Spelen aanvankelijk als een toernooi als alle anderen. "Dat beeld werd totaal anders toen ik het Olympisch stadion inliep."

De nuchtere Sauerbreij was nog maar eenentwintig toen ze deze eervolle taak kreeg bij de openingsceremonie. "Toen ik gevraagd werd om de vlag te dragen zei ik: ik loop toch, dan kan ik die vlag ook wel meenemen." Pas later kwam het besef en de enorme impact en druk van de Spelen.

Iedereen gaat anders om met druk

Voormalig bondscoach van de hockeyvrouwen Marc Lammers won met zijn ploeg goud op de zomerspelen in Beijing (2008). Hij vertelt dat iedereen anders omgaat met de druk van zo’n toernooi en de feestelijke opening. "Je hebt spelers die het geweldig vinden en zo’n openingsceremonie nodig hebben om in de flow te komen. Er zijn ook spelers die het te spannend vinden en geblokkeerd raken."

Positieve visualisaties

Van jezelf, je team, de media: de druk voor sporters komt van alle kanten, zegt Lammers. "Het gevaar is dat je je gaat focussen op winnen, maar daar heb je geen 100 procent invloed op." Volgens Lammers is het beter om je te focussen op je eigen handelingen en taak. Daarbij helpt het om je handelingen positief te visualiseren.

Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat mensen die voor zich zien waar ze naartoe willen - soms letterlijk op foto’s - dat de kans groter is dat ze dit bereiken. Waar Lammers in de trainingen videobeelden liet zien van slechte slagen om te verbeteren, liet hij voor een belangrijke wedstrijden juist de goede zien. "The body achieves what the mind believes", zegt hij daarover.

'Sinterklaas-spanning'

Grapjes en plezier maken haalde bij de hockeyvrouwen de spanning uit de lucht. Lammers vergeleek de druk voor een finale met de spanning die je als kind voelde op pakjesavond. "We noemden het Sinterklaasspanning. Yes, hij komt eraan, het wordt een leuke dag!"

Paniekaanval

Toch nam de spanning bij Sauerbreij ook wel eens een loopje met haar. De dag voor haar belangrijkste race ooit, kreeg ze een paniekaanval. "Ik had trucs om mijn hartslag en ademhaling terug te krijgen, maar soms gaat de spanning zo aan de loop met je, dan werkt dat niet meer."

De snowboardster bleef het liefste in het hier en nu, zegt ze. "Mijn warming-up op de hometrainer, rustig naar het ontbijt en te groot denken." Gedurende de wedstrijd was ze niet bezig met de laatste race, maar ging ze stap voor stap naar het eindresultaat. "Dat heeft mij geholpen de rust en het overzicht te bewaren. En wedstrijdspanning, dat is sowieso aanwezig. En heftig ook!"