Tien jaar Henry en Hugo bij Langs de Lijn: 'Een trein die al decennia rijdt, je weet wie er instappen'

Wat is de meest gedenkwaardige interactie die jullie met een luisteraar hebben gehad?

Henry: "Voor de EK-kwalificatie speelde Nederland in 2019 tegen Duitsland, die wedstrijd won Nederland met 2-4. Toen was er op tv een schitterend shot in beeld, van een vader en een zoon die elkaar knuffelden. Dat shot kwam overal terug en we wilden weten wie die man was. De zondag daarna deden we een oproep tijdens de uitzending. Binnen een half uur hadden we hem aan de telefoon.

"Ik weet niet meer precies wat hij vertelde, maar ik weet wel dat het een leuk gesprek was. Hij vond het heel leuk dat we hem gevonden hadden. Hij kwam hier uit de buurt (van Hilversum, red.) en ze waren speciaal afgereisd naar Hamburg om die wedstrijd te zien. Dat is zoiets leuks van interactie met je luisteraars, dat we gewoon een oproepje deden en hem zo snel hadden gevonden."

Was je verrast dat jullie hem zo makkelijk hadden gevonden?

Henry: "Soms heb je ook mazzel. Ik ben telkens weer verrast, maar als je bedenkt: Nederland is eigenlijk best klein. Stel dat er honderdduizend mensen op zo’n moment luisteren, die weten allemaal iets. Die hebben allemaal bekenden en vrienden – maal twintig. Voor je het weet heb je heel Nederland bereikt."

Waren jullie vroeger eigenlijk trouwe luisteraars van Langs de Lijn?

Hugo: "Zeker, dat zit in mijn DNA. Ik ben er in de jaren ’70 mee opgegroeid. Ik kan me zelfs een doelpunt uit 1969 herinneren, toen ik in de auto zat. Ter hoogte van het Kralingse Bos hoorde ik dat Theo van Duivenbode van afstand scoorde, thuis tegen Ajax: 1-0.

"Ik heb laatst een foto gekocht van die wedstrijd, waarin de supporters ook te zien zijn. Die droegen allemaal hetzelfde: nette, zondagse kleren. Oranjeboom-biertje erbij. Om maar aan te geven hoe lang Langs de Lijn en ik verweven zijn, en dat geldt voor Henry waarschijnlijk ook."

Henry: "In de auto stond Langs de Lijn altijd aan. Ik weet nog dat we met het gezin ergens naartoe gingen op een zondagmiddag. Ik moest mee naar een verjaardag, maar die middag was ook de ontknoping van de eredivisie. Dat was in 1991, het kampioenschap ging tussen PSV en Ajax. Tijdens de verjaardag ben ik toen een paar keer terug de auto in gegaan om te horen of PSV of Ajax kampioen zou worden. PSV werd toen op doelsaldo kampioen."

De sportwereld – en de voetballerij in het bijzonder – lijkt de afgelopen jaren steeds meer te verruwen. Daardoor wordt de Stelling van Borst ook meer uitgesproken, met fellere reacties van luisteraars als gevolg.

Henry: "Het valt me op dat als we pittige stellingen poneren, mensen feller worden omdat ze het gewoon echt zat zijn dat sport minder interessant wordt door bepaald gedrag."

Hugo: "Maar ze zijn het bijna altijd met ons eens."

Hoe is Langs de Lijn de afgelopen tien jaar veranderd onder jullie?

Hugo: "Het is een trein die al decennialang rijdt en waar al heel wat duo’s voor ons zijn opgestapt. Wat denk ik wel is veranderd, is dat ik me heel nadrukkelijk, en Henry ook wel eens, bezighoud met bepaalde ontwikkelingen in wedstrijden.

"Waar voorheen de commentator het alleenrecht had op wat er gebeurde, ben ik me er ook mee bezig gaan houden. De interactie die daardoor ontstaat, zorgt voor een leuke dynamiek.

"Kijk, het format staat natuurlijk als een huis. Je hebt wedstrijden, die worden verslagen, en wij schakelen er naartoe. Je zou kunnen zeggen dat er nu iets meer interactie is."

Henry: "Als je het vergelijkt met onze voorgangers in de jaren ’70, ’80 en ’90: toen was er ook voor presentatoren weinig te zien. Er waren geen schermen. Toen wij begonnen, toen nog in een andere studio, hadden we ook maar twee schermen tot onze beschikking. Dus wij konden twee dingen zien – meestal waren dat gewoon twee voetbalwedstrijden.

"Vroeger was het ook voor de presentatoren echt radio. Omdat je tegenwoordig alles kan zien, is het inderdaad een soort van vanzelfsprekend geworden dat ook wij reageren op de dingen die wij zien."

Hugo: "Commentatoren vragen tegenwoordig ook wat wij van iets vinden. Zoals: heeft de VAR gelijk of niet?"

Henry: "Of ze vragen of wij iets ook hebben gezien. Vroeger, zonder die extra schermen, hadden we het sowieso niet gezien."

Lachend: "Commentatoren krijgen tegenwoordig dus ook onze mening, vooral die van Hugo maar soms ook die van mij, er gratis bij."

Jullie hebben nog steeds heel veel plezier, anders zouden jullie het geen vijf uur uithouden iedere zondag.

Hugo: "Zoals ik al zei: wij zitten in een trein die al decennialang rijdt. En je weet gewoon welke reizigers er instappen, zoals commentatoren Arman Avsaroglu en Andy Houtkamp. Het is zo vertrouwd. Eervol is het, heel eervol.

"Wij zijn heel fijne collega’s van elkaar en ik ben heel dankbaar dat ik voor dit programma mag werken."

Henry: "Ik heb elke week zin om dit programma te maken."