WK-column: Duitsland prolongeert gewoon z’n titel
- Nieuws
- WK-column: Duitsland prolongeert gewoon z’n titel
[NOS] Een Mexicaan met een enorme sombrero op het hoofd maakt er een ware show van, op een steenworp afstand van het Rode Plein. Met gitaar in de hand heft hij uit volle borst ‘Cielito Lindo’ aan. Eenieder die met hem op de foto wil, wordt vriendelijk verzocht een kleine roebel-donatie achter te laten. Waarschijnlijk als tegemoetkoming in de reiskosten. Een WK-tripje vanuit Mexico zal aardig in de papieren lopen.
Toch is het verbazingwekkend om te zien hoeveel Mexicanen de moeite, en de kosten, hebben genomen om de lange reis naar Rusland te maken. In het centrum van Moskou vind je ze overal, duidelijk herkenbaar aan de groene shirts van de nationale ploeg. En nóg duidelijker herkenbaar aan de permanente staat van feestvieren, waarin zij verkeren. Geef ze eens ongelijk: Los Tricolores hebben na twee zeges de achtste finales in het zicht. Vooral de spectaculaire zege op Duitsland was aanleiding voor een Mexicaanse fiesta, die door de verbaasde Russen enthousiast werd meegevierd.
Dagen later vertelt een Mexicaan-op-leeftijd mij dat het belang van die ene overwinning in zijn land niet te overschatten is. Het is historisch, zo’n dag die alle Mexicanen zich nog tot in lengte van jaren zullen herinneren. Vergelijkbaar met de WK-finales die Oranje ooit speelde, dat kaliber.
De prominente aanwezigheid van Los Mexicanos staat in schril contrast met de eenzame Duitser die ik tegenkom, nabij het Bolshoi-theater. Hij heeft wel lef, stel ik vast, om hier rond te lopen met zijn witte Deutschland-shirt, een dag na de narrow escape tegen Zweden. Zijn vrienden zijn gewoon in Duitsland gebleven. De man verbaast zich erover dat hij nauwelijks landgenoten treft. Dat was bij vorige toernooien, in andere landen, wel anders.
De Duitser geeft me onbewust een aardig inkijkje in het brein van onze Oosterburen. Natuurlijk, na de treffer van Zweden was hij even van slag. Maar al snel keerde het rotsvaste geloof terug in een goede afloop. Geen moment van twijfel had hij gekend in de tweede helft. Ook niet toen Boateng rood kreeg. Ook niet toen de seconden langzaam wegtikten. Hij was ervan overtuigd: wij zijn beter dan Zweden. Het moest leiden tot een winnende treffer. En zulks geschiedde.
Iets zegt mij dat zijn theorie over het vervolg van het WK ook wel eens kan kloppen. Ploegen die van meet af aan in vorm zijn, stelt de Duitser, redden het meestal niet. Begin je daarentegen stroef, en kruip je door het oog van de naald, dan wordt het daarna alleen maar beter en groei je in het toernooi. En voor je het weet, sta je met de beker in je handen. Kort door de bocht? Absoluut. Psychologie van de koude grond? Inderdaad. Maar ik denk terug aan 1988. Verloren van Rusland, een buitenspel-goal tegen Ierland, Europees kampioen.
Hij heeft gelijk. Duitsland prolongeert gewoon z’n titel. Er is geen ontkomen aan.
Leuke column? Hieronder vind je meer columns vanuit Rusland!
