De beste speech van oktober is van Humberto Tan: 'Knap dat Tan benoemt wat zijn speech moet bewerkstelligen'

Er waren deze maand veel goede speeches, waaronder speeches bij de Gouden Kalveren en de klokkenluider van Facebook. Maar volgens Van den Bergh was de top 3 toch wel makkelijk kiezen.

3. Ursula von der Leyen in het Europese Parlement

Na het bezoek van de Poolse premier, die volhield dat het Poolse recht boven het Europese recht gaat, was voorzitter Von der Leyen boos. In haar speech vertelt Von der Leyen dat het de plicht van de Europese Commissie is om de rechten van burgers te verdedigen, waar ze ook in de EU wonen. Dus ook de rechten van de Poolse burgers.

Hudig vond de speech een sterk verhaal: “Ze vertelt in deze speech dat de Europese normen en waarden en de rechtsstaat de lijm is die de EU bij elkaar houdt.” Het was volgens hem een kordaat verhaal waarin Von der Leyen duidelijk uitlegt wat de issues zijn die nu spelen. Wel miste hij de diepere duiding in de speech. “Er zijn krachten bezig die het democratische proces willen ondermijnen en de macht naar zich toe proberen te trekken. Dat heeft zij in dit verhaal niet benoemd”, legt Hudig uit.

Wat Van den Bergh opviel is dat ze in haar speech de Poolse identiteit gebruikt, van premier Morawiecki en van de Polen zelf. “Zij noemde, in vloeiend Pools, de namen van belangrijke Polen. Daar deed ze iets heel slims mee. Ze legt de lat voor Moraweicki als leider heel hoog, want komt hij ook in dat rijtje van belangrijke Polen? Ze ging in gesprek met de Poolse burger en kiezer en vertelde wat Polen allemaal voortgebracht heeft en dat dat ook onderdeel is van de gezamenlijke geschiedenis”, vertelt hij.

2. Senator Angus King op de bres voor de democratie

“Stel je zou een serie schrijven over de Amerikaanse politiek en je had een neutraal, weinig tot de verbeelding sprekend karakter moeten maken, dan had je voor Angus King gekozen”, vertelt Van den Bergh.

King is volgens hem een soort Kees van der Staaij die een motie van wantrouwen uitspreekt. “Iemand die je kent als heel erg rustig, stabiel en niet iemand die opvalt, die hier de speech van z’n leven geeft omdat er iets schokkends aan de hand is.” Daarom staat deze speech op nummer twee.

De partijloze King geeft in z’n speech aan dat als iets begint met democratische verkiezingen, het niet betekent dat het ook democratisch blijft. Democratie faalt volgens King vrijwel nooit van buitenaf, maar doordat het van binnenuit instort.

De speech an sich is nogal traag en niet opzwepend, maar volgens Hudig is het verhaal waanzinnig goed opgebouwd. “De structuur is een heel belangrijk onderdeel in de speech. Ik ben zelf een hele slechte luisteraar, maar ondanks het feit dat hij heel monotoon spreekt, blijf je aan z’n lippen hangen. Hij legt precies uit hoe een democratie werkt en dat het gebouw is op verkiezingen”, vertelt hij. Hierdoor creëert King bij Hudig het gevoel dat het nu het uur van de waarheid is.

1. Humberto Tan geeft Baudet lik op stuk

Omdat het Humberto Tan persoonlijk raakt wat Thierry Baudet tijdens zijn tour door het land zegt over aids, vond hij dat hij er wat over moest zeggen. Baudet vertelde dat de kans dat een blanke hetero aids krijgt, kleiner is dan de kans dat je door de bliksem getroffen wordt.

Tan, wiens broer overleden is aan aids, vond dat hij hier in z’n show wat van moest zeggen. In zijn korte speech vertelt hij: “De broer van Mark Rutte, de broer van Eberhard van der Laan, mijn broer. Alle drie overleden aan de gevolgen van aids. Zoals zoveel mannen en vrouwen overleden zijn aan aids. Maar Baudet vindt het nodig om al dat leed te bagatelliseren en te overgieten met een racistisch, homofoob sausje.”

Hudig en Van den Bergh vonden unaniem dat dit de speech van de maand moest worden. Hudig: “Het is niet waar wat Baudet zegt. We krijgen leugens op ons afgevuurd, via Facebook en ook via de politiek, en dat vergiftigt ons systeem. Tan voelde zich aangesproken en dat geeft hem het recht om er wat over te zeggen.” Daarnaast bouwt Tan het volgens Hudig heel slim op: “Hij noemt even de cijfers van het aidsfonds, waardoor Baudets beweringen al ontkracht worden, en daarna maakt hij het persoonlijk.” Maar het allerbelangrijkste is volgens Hudig wel dat onafhankelijke mensen zoals Humberto Tan zeggen dat er door een politicus als Baudet wordt gelogen.

Van den Bergh wil daar nog aan toevoegen dat hij het knap vindt dat Tan benoemt wat z’n speech moet bewerkstelligen. “Ik werd even teruggeworpen naar beroepspolitici die met Baudet in debat gingen over die ‘holocaust’ en die er allemaal niet uitkwamen en in totale verwarring werden teruggestuurd naar hun bankjes. Baudet bepaalde daar het speelveld. Dat maakt de speech van Tan zo knap. Hij heeft z’n eigen podium, z’n eigen platform waarin hij kan reageren op de momenten waarop Baudet ophef creëert. Hij gaat niet in op de ophef zelf, maar hij vertelt waar Baudet mee bezig is en dat hij daarvan af wil.”