Klassiek drama rondom Baudet
- Nieuws
- Klassiek drama rondom Baudet
Wie de Nederlandse politiek een beetje volgt heeft de afgelopen twee weken ademloos gekeken naar de transformatie van het eens zo trotse Forum voor Democratie tot een treurige ruïne. Natuurlijk genieten journalisten en commentatoren altijd van Haagse ruzies, maar de verkruimeling van Forum trok wel bijzonder veel aandacht. Voor het opstappen van Thierry Baudet als lijsttrekker werd zelfs een extra Journaal opgetuigd, iets wat bijvoorbeeld Henk Krol nooit voor elkaar heeft gekregen.
In sommige commentaren werd gerept van een klassieke tragedie. En dat is terecht, want van zijn fascinatie voor de klassieke cultuur heeft Baudet zelf nooit een geheim gemaakt. Je hoeft alleen maar aan de uil van Minerva te denken. (De interne ruzie binnen de partijtop werd ook nog eens getriggerd door een meningsverschil over klassieke muziek. De term 'vleugelstrijd' dringt zich op.)
Schervengericht
Inmiddels is Baudet weer terug als partijleider. Een functie die de partij overigens statutair niet kent. Om het zo ver te krijgen werd de afgelopen dagen een referendum opgetuigd, een interne ledenraadpleging. Een procedure die de partij ook al niet in de reglementen heeft staan. Maar wie met onverwachte ontwikkelingen te maken krijgt moet improviseren.
De ledenraadpleging had veel weg van een klassiek schervengericht, ook wel ostracisme geheten. In het oude Athene was dat tot ongeveer 400 voor Christus de manier om van een ongewenste leider af te komen. Wanneer een politicus omstreden was, konden leden van de Atheense volksvergadering zijn naam op een scherf krassen, en als er genoeg van zulke scherven verzameld waren, werd de persoon in kwestie verbannen. Bij te weinig handtekeningen mocht hij (het ging -klassiek- altijd om mannen) blijven. En Baudet heeft nu het ostracisme in zijn partij overleefd.
Elites
Dat het woord ostracisme op -racisme eindigt is toeval, maar dat Baudet nog altijd geen afstand heeft genomen van de aantijgingen van antisemitisme en ander bruin gedachtegoed past in het plaatje. Uitspraken als "Iedereen die ik ken is antisemiet" en beschuldigingen aan het adres van George Soros moet je volgens hem zien als oprispingen van een vrije gedachtewisseling, of zelfs als grapjes. Die kan hij zich blijkbaar in zijn eigen ogen veroorloven.
Als het inderdaad grapjes zijn, dan is het gymnasiastenhumor die getuigt van een verregaand elitarisme. Quod licet Iovi, non licet bovi, om er nog maar eens een klassieke uitdrukking tegenaan te gooien. Leden van Vindicat, die zich verheven voelen boven de coronaregels, zullen het herkennen. Wel bijzonder, voor iemand die zich in woord en geschrift keert tegen het kartel, tegen de macht van politieke elites.
Koorzang
Baudet blijft dus, als leider van een partij die in scherven ligt. Hij heeft verklaard dat hij het als zijn plicht ziet om het land te redden en de beschaving te verdedigen. ("Hybris", zou mijn leraar klassieke talen zeggen.) Maar wie neemt hij daarvoor mee? Voorlopig alleen types als Wybren van Haga, die zijn bevlekte sporen verdiende als directeur van Sjopperdepop BV.
Bij een Griekse tragedie hoort een koor, en bij deze bestaat dat koor uit journalisten en commentatoren. Allemaal wijzen zij erop hoe lastig het voor Baudet zal zijn om voor de verkiezingen met een acceptabele kandidatenlijst te komen, laat staan om opnieuw de grootste te worden. En reken maar dat wij journalisten het doopceel van iedere nieuwe Forum-kandidaat gaan lichten, en elk smetje, iedere verwijderde tweet, aan de vergetelheid zullen ontrukken.
Pyrrusoverwinning
Wat dat betreft is er ook weer een mooie klassieke vergelijking te trekken tussen de overwinning van Baudet en die van de veldheer Pyrrhus. Een kleine 300 jaar voor Christus versloeg die Griekse legerleider de Romeinen, maar er sneuvelden daarbij zoveel van zijn eigen mensen dat hij verzuchtte: "Nog één zo’n overwinning en het is echt met ons gedaan".
Ook voor Baudet liggen er na zijn zege nog veel voetangels en klemmen. Wat gaat er gebeuren met de Forumverlaters, de Hiddema’s, Nanninga’s, Eppinks en Vlaardingenbroeken, die plotseling tot vertegenwoordigers van redelijk rechts zijn gaan behoren? Verdwijnt Freek Jansen definitief in de gelederen van Erkenbrand? Wat gaat Henk Otten doen? Blijft Paul Cliteur horen, zien en zwijgen, en houdt hij zijn baan? Maar bovenal: Slaagt Baudet erin om als een Phoenix uit zijn as te herrijzen?
Karl Marx schreef eens dat Griekse tragedies een belangrijke eigenschap delen: ze lopen nooit saai af. Ik kan niet wachten.