WK-column: Naar het WK? Een kwestie van prioriteiten stellen

Roberto is Spanjaard, afkomstig uit Valencia. Ik tref hem in Moskou, waar hij in de drukke winkelstraten rondom het Rode Plein een heuse attractie is. Roberto loopt er met aan zijn hand een nogal rijkelijk gedecoreerde fiets. Vlaggetjes van Spanje en Rusland. En op de bagagedrager een groot karton dat alles zegt: 'Valencia --> Russia 6.000 kilometer.' Een fietsexpeditie, bijna twee keer zo lang als de Tour de France. Tom Dumoulin, ga d’r maar aan staan!

Turnster Sanne Wevers zei ooit, toen zij na haar gouden medaille in Rio werd uitgeroepen tot sportvrouw van het jaar, dat zij het meest genoten had van het traject dat leidde tot die prijs. Daaraan moet ik denken als ik Roberto’s verhaal aanhoor. Zijn reis was lang niet altijd makkelijk. Hij moest diep gaan. Dag in, dag uit.

De tocht leidde hem door landen, die je niet bepaald fietsvriendelijk kan noemen. Vooral in de Baltische staten en Rusland had hij zijn spiegels hard nodig. Automobilisten waren niet genegen de fietsende Spanjaard veel ruimte te geven. Nee, dan liever Polen, waar hem als fietser geen strobreed in de weg werd gelegd. Sterker nog: nergens werd hij hartelijker ontvangen dan daar.

Roberto vertelt het verhaal over een arme Poolse familie, die zich over hem ontfermde. Terwijl ze zelf maar weinig hadden, gaven ze hem eten. De gastvrije ontvangst zal hij nooit van zijn leven vergeten, zegt de man die uiteindelijk 77 dagen nodig had om zijn reis te voltooien. Toen hij aankwam op het Rode Plein barstte hij in tranen uit. Hij had zichzelf ontdekt, wist nu dat er geen grenzen bestaan, als je écht iets wil bereiken.

In de straten van Moskou wordt Roberto als een held onthaald. Voetbalfans willen met hem op de foto, feliciteren hem met zijn prestatie. Hij krijgt cadeaus: vlaggen, chocolaatjes. De duels gaat hij waarschijnlijk op de Fan Fest bekijken, kaartjes voor de wedstrijden heeft hij niet. Maakt niet uit. Hij geniet van de sfeer, van de mensen die zich met elkaar verbonden voelen door die fascinerende sport. Nog zo’n cliché, maar Roberto bewijst dat het echt waar is: het WK is zoveel meer dan voetbal alleen.