Schrijver Albert Helman zette de geschiedenis van Suriname op papier

Journalist Beyer omschrijft Helman (1903 - 1996), naar de woorden van schrijver Anil Ramdas, als 'de belangrijkste Surinamer van de twintigste eeuw'. Helman inspireerde Beyer al op jonge leeftijd en leerde haar het land van haar ouders kennen doormiddel van zijn boeken, zoals Zuid-Zuid-West. "Hij heeft Suriname bij mij geïntroduceerd als een prachtig tropisch land dat lijdt onder kolonialisme en wat verwaarloosd is door mensen uit een ver, ver land die het land en de mensen daar alleen maar komen uitbuiten."

Surinamedagboek

Merijn de Boer besloot in 2011 in de voetsporen te treden van Albert Helman, en dezelfde reis te maken die hij beschrijft in zijn boek Het einde van de kaart: op een boot van Paramaribo naar het zuiden van Suriname. "Dat was een bijzondere ervaring", zegt De Boer, "volkomen afgesloten van de rest van de wereld, geen telefoon en alleen maar op de rivieren in dat schitterende Surinaamse binnenland." Tijdens zijn reis maakte De Boer, net als Helman, aantekeningen in een dagboek. Eenmaal terug in Nederland wist De Boer lange tijd niet wat hij moest met zijn dagboekaantekeningen over de reis. "Nu heb ik het omgewerkt tot een roman. Het is nog steeds dezelfde reis en een eerbetoon aan Helman, maar met een fictief reisgezelschap."

Schatplichtig aan Helman

In Nederland zal de naam Helman niet bij iedereen een belletje doen rinkelen, maar in Suriname is dat niet anders, herinnert De Boer zich nog van zijn reis. "In het binnenland kwamen we twee leraressen tegen die nog nooit van Helman hadden gehoord. In mijn roman is het ook een running gag dat de ik-persoon heel erg in Helman is geïnteresseerd , maar de rest eigenlijk niet." Met zijn Surinamedagboek hoopt De Boer daar verandering in te brengen.

Het gebrek aan bekendheid van Helmans werk komt volgens Noraly Beyer omdat er te weinig aandacht is voor Surinaamse schrijvers. "En voor Caribische schrijvers in het algemeen, al begint dat de laatste tijd wel te veranderen." Beyer vindt het belangrijk dat het werk van Helman en zijn tijdgenoten gelezen wordt. "De schrijvers van nu die over Suriname schrijven, die staan, of ze het nou willen weten of niet, op de schouders van mensen als Helman."