Carel Kraayenhof: 'Je moet toch steeds jezelf opnieuw uitvinden'
- Nieuws
- Carel Kraayenhof: 'Je moet toch steeds jezelf opnieuw uitvinden'
Bandoneonist Carel Kraayenhof werd wereldberoemd door het legendarische tv-moment met de traan van Máxima, terwijl ze in de Nieuwe Kerk luistert naar Adiós Nonino. In Kunststof vertelt Kraayenhof over de tango, zijn muziek, zijn nieuwe voorstelling en het eind van zijn sextet.
Video niet beschikbaar
De tango is een beetje de blues van Buenos Aires.
Alles en iedereen kende Kraayenhof. Hij trok de hele wereld over met zijn bandoneon om te soleren in grote orkesten. "Maar dat heb ik nooit al te serieus genomen", reageert Kraayenhof. "Ik vond het een mooie soort goddelijke humor. Dat je een instrument gaat spelen dat niemand in Nederland kent, en ineens zit je voor 55 miljoen mensen in de zitkamer te spelen. Dat is wel heel bijzonder, vol humor. Je verzint het toch niet. Alsof je een soort popster bent maar dan met een bandoneon."
"Daar gaat denk ik het leven om, dat je in staat bent om je triomfmomenten niet te uitbundig te vieren en je nederlaag niet al te bedroefd te ondergaan. Als je je verlies kunt nemen, word je daardoor een sterker mens."
Na 30 jaar stopt zijn sextet
En verlies is er ook: na dertig jaar houdt zijn ensemble Sexteto Canyengue ermee op. Te weinig werk en te hoge kosten dwingen Kraayenhof om zonder zijn vaste groep verder te gaan. De bezuinigingen van de laatste tien jaren hebben juist binnen de wereldmuziek hebben haren sporen nagelaten. "Alles wat wereldmuziek heet zit nu in heel zwaar weer, sinds de bezuinigingen van Halbe Zijlstra. Heel veel muziek is afgeserveerd als zijnde niet economisch rendabel."
Gelukkig liggen er ook prachtige projecten in het verschiet. "Je moet toch steeds jezelf opnieuw uitvinden. Het kleine, intieme, heeft ook een enorme aantrekkingskracht. Ik speel heel graag in kleine kerkjes, akoestisch, dat is echt geweldig om te doen. Het heeft allemaal charme, het is heel rijk het leven van een muzikant."
Gerelateerd
