Rouw wordt op normale 'niet zeikerige' manier bespreekbaar in deze podcast

Toen Rasker 10 was overleed haar moeder. Vorig jaar verloor ze ook haar 'surrogaatmoeder' Renate Dorrestein. In de rouwperiode die volgde, voelde Rasker zich ontzettend alleen: "Toen ik in dat diepe rouwproces zat viel het me op dat we het er eigenlijk heel weinig over hebben. Dat vond ik heel raar want er is één ding zeker aan het leven en dat is dat je doodgaat. Voor zo'n groot onderwerp wordt er verrassend weinig over gepraat."

Rasker: "We hebben er weinig tools voor, weinig middelen, en we vinden het toch een beetje spannend als iemand in rouw is. Een gesprek valt dan gauw stil. Als rouwende kun je, je er erg alleen in voelen, het is al zo'n moeilijke periode en het is lastig dat er dan niet zo'n vangnet voor is."

Dag voor dag

Genoeg reden dus voor Rasker om een podcast te maken over rouw. In Dag voor Dag gaat ze met verschillende mensen praten over rouw, in de hoop het onderwerp op een normale manier bespreekbaar te maken. Rasker: "Ik ga in een stuk of acht afleveringen praten met mensen uit mijn omgeving die allemaal iemand hebben verloren."

Rasker: "Het zijn mensen van verschillende leeftijden, met ook verschillende types die ze verloren hebben. Mensen die een kind hebben verloren maar ook iemand die een man heeft verloren. Dus verschillende soorten rouw komen daarin aan bod."

Rouw in fases

Eerder schreef Rasker voor Vogue een groot stuk over rouw. Daarin omschrijft ze hoe ze elke keer dacht dat ze dat ze over de rouw van haar surrogaatmoeder heen was, maar ze toch in een soort nieuwe rouwfase terechtkwam. Rasker: "De eerste weken ging het nog wel goed met me, toen dacht ik 'dat valt hartstikke mee'. Op een gegeven moment kwam toch die enorme klap. Ik was heel vermoeid en vergeetachtig; ik was echt een zeef. Het was fascinerend en heel vermoeiend."

Rouw verandert, het slijt en op een dag gaat het weer goed. Toch? Rasker: "Het gaat vanzelf, uiteindelijk wordt het natuurlijk weer morgen. Ik zit nu in een fase, het is niet alsof het nu nog mijn hele dag consumeert, waarin ik merk dat ik soms niet meer aan haar [Renate Dorrestein .red] denk op bepaalde momenten. Nu vind ik dat moeilijk."

Niets zeggen is funest

Het lijkt alsof mensen bang zijn om iets te vragen aan iemand die rouwt. Rasker: "Mensen zijn bang om het verkeerde te zeggen en zeggen dan maar niets. Dat is funest juist. Ik hoop dat we het er meer op een normale manier over kunnen hebben met elkaar, waardoor het meer in een normaal gesprek kan komen te staan. Dat het niet zo'n dooddoener op een feestje is, wat het wel vaak zo is."

Ergens wordt er aan rouw te zwaar getild vindt Rasker. "Enerzijds wordt er iets groters van gemaakt dan dat het op dat moment daadwerkelijk is", zegt Rasker, "het is echt niet zo dat als je elkaar in de supermarkt tegenkomt en iemand vraagt hoe het met je gaat dat je dan je altijd maar je hele hart moet uitstorten. Maar, het is heel fijn als je het gevoel krijgt dat mensen er überhaupt naar vragen."

Bovenmenselijke wijsheid van Renate Dorrestein

Samen met de stiefdochter van Renate Dorrestein gaat Rasker nu een boek over haar schrijven: "De man van Renate en zijn dochter, Noor Spanjer, en ik vormen het 'mislukte, gelukte gezin'. Het plan voor het boek is begonnen aan haar sterfbed. Het wordt geen biografie en de werktitel is 'Het Renateboek'. Renate was de meest wijze persoon in mijn leven en nu gaan we duiken in haar leven en zo te extraheren hoe ze tot haar bijna bovenmenselijke wijsheid is gekomen."

Meer van De Nieuws BV?

Volg ons op Instagram, Facebook en Twitter.