Carel Kraayenhof: 'De bandoneon is als een jaloerse minnares'
- Nieuws
- Carel Kraayenhof: 'De bandoneon is als een jaloerse minnares'
Als je bandoneon zegt, zeg je Carel Kraayenhof. Sinds het huwelijk van koning Willem Alexander en koningin Máxima in 2002 zette hij het instrument en zichzelf definitief op de kaart in Nederland. Hoe belangrijk is de bandoneon voor Kraayenhof? Dat vertelt hij in de muziekrubriek Een Goed Stel van De Nieuws BV.
Video niet beschikbaar
Dat nog steeds veel mensen over zijn vertolking van Adiós Nonino tijdens het koninklijk huwelijk beginnen, vindt Carel Kraayenhof geen probleem. Ook al is het inmiddels achttien jaar geleden. "Ik vind het juist geweldig. Het was een kans voor de bandoneon en de tango om meer bekendheid te krijgen."
Ik hoorde bij een vriend een LP van een bandoneonspeler en ik was verpletterd. Het was een soort bliksemschicht bij heldere hemel.
Bliksemschicht
Kraayenhof begon als kind met piano spelen en raakte op zijn achttiende geïnteresseerd in de trekharmonica en concertina. "Die drie instrumenten samen is de bandoneon, zou je kunnen zeggen. Ik hoorde bij een vriend een LP van een bandoneonspeler en ik was verpletterd. Het was een soort bliksemschicht bij heldere hemel. Ik wist dat ik dat voor de rest van mijn leven wilde doen."
De eerste vier jaar voelde Kraayenhof vooral een platonische liefde: "Ik kon hem nergens vinden in Nederland. Dus ik luisterde naar alles op bandoneon gebied en ik begon Spaans te leren. Alles was gericht op de toekomstige droom met die bandoneon. Pas na vier jaar ontmoette ik in het Vondelpark, waar ik trekharmonica speelde, een Argentijn, en die haalde voor mij een bandoneon uit Argentinië."
Leraren waren er niet in Nederland, dus moest Kraayenhof zichzelf alles aanleren. "Ik ben twintig LP's van tangomuziek noot voor noot gaan uitschrijven op het gehoord. Dat is een soort monnikenwerk, maar ook wel heel leuk."
De Argentijnen zeggen: Je moet of broodje nuchter zijn en keihard nadenken of redelijk aangeschoten en vertrouwen op je motoriek.
Minnares
De bandoneon staat bekend als een ingewikkeld instrument. Kraayenhof: "Je moet je hoofd in vierendelen eigenlijk. De Argentijnen zeggen: Je moet of broodje nuchter zijn en keihard nadenken of redelijk aangeschoten en vertrouwen op je motoriek. En de Argentijnse bandoneonist Astor Piazzolla zei: 'De bandoneon is als een jaloerse minnares, als je haar een dag geen aandacht geeft laat ze je vallen op het podium.'"
De bandoneon is zo belangrijk in de tango, dat er meerdere nummers over het instrument geschreven zijn. "De bandoneon is geen instrument in de tango, het is een mens", legt Kraayenhof uit. "Een kameraad die je door dik en dun steunt. Het is de beste vriend aan wie je al je hartsgeheimen toevertrouwt." Er zijn tango's die opgedragen aan de bandoneon als een jij-persoon, zoals in het nummer La Ultima Curda van Astor Piazzolla en Roberto Goyeneche.
Zijn geliefde La Bomba
Ook Carel Kraayenhof ziet zijn bandoneon als een verlengstuk van zijn lijf. "Ze heet La Bomba, de bom, omdat ze een enorm explosief geluid heeft." Kraayenhof kocht het instrument van de eerste bandoneonist van Osvaldo Pugliese na een concert dat ze met Astor Piazzolla deden. "Een legendarisch concert. Het enige moment dat ze ooit samen speelden, de grootste maestro's van de tango. Dat was in ons theater in Carré in Amsterdam. Daarna zei Roberto Álvarez tegen mij: ik wil mijn goede vriend in vertrouwde armen achterlaten in Amsterdam. Toen kreeg ik zijn bandoneon."
Kraayenhof geeft zijn geliefde La Bomba niet graag uit handen, ook niet als het instrument gestemd moet worden. Toch kan hij het stemmen niet zelf. "Je kan niet als dokter je eigen kind opereren. Als iemand met de bandoneon naar de stemmer gaat, is het alsof je je kind naar de dokter meeneemt."
Een Goed Stel: Carel Kraayenhof over zijn bandoneon 'La Bomba'
Gerelateerd
