De mens achter popicoon Grace Jones in documentaire Bloodlight and Bami

Clubicoon Grace Jones werd eind jaren ’70 wereldberoemd met de hit La vie en rose, maar haar carrière nam pas echt een vlucht in de jaren '80, na haar restyling door haar toenmalige partner Jean-Paul Goude en haar samenwerking met een aantal wereldberoemde producers.

Blockhead

Na haar transformatie tot de androgyne vrouw met het beroemde blockhead scoorde Grace Jones monsterhits als I've Seen That Face Before (Libertango), het zeer dubbelzinnige Pull Up to the Bumper ('drive it in between') en Slave to the Rhythm. Hiervoor werkte ze samen met de crème de la crème uit de wereld van de producers: Chris Blackwell, Alex Sadkin, het reggae duo Sly & Robbie, Trevor Horn en Nile Rodgers.

De vrouw achter de façade

Zoals velen werd recensent Lotje IJzermans nieuwsgierig naar de vrouw achter de façade, maar de documentaire van Sophie Fiennes bracht haar niet echt dichter bij de mens Grace Jones: "Je bent heel dichtbij, maar toch. Je doet dertien jaar over een film en je krijgt slices of life, maar het is niet een heel brood, het blijven gewoon wat losse sneetjes." IJzermans en haar gezelschap bleven na het kijken naar de film achter met veel vragen. "Zij fascineerde mij altijd wel. Ze was mode, maar ook kunst. Ze kwam over als een heel autonome vrouw. Maar in deze film blijf je denken Hoe is ze zo geworden en waarom?, Welke keuzes heeft ze gemaakt? en Hoe komt ze aan dat uiterlijk?"

Een kwetsbare Jones

De luisteraars in Oordeel Zelf waren het over het algemeen eens met de schrijvende recensenten: "Juist geen sterrendocu, je ziet vooral een kwetsbare, menselijke Grace Jones. Er wordt niet óver haar gepraat en ze wordt niet opgehemeld door collega-artiesten, maar ze wordt gefilmd door een handcamera. Je wordt niet gestuurd in je beeld van haar." Daarom raadt IJzermans iedereen aan om de documentaire toch vooral te gaan bekijken. "c Maar koester niet de illusie dat je heel veel wijzer wordt, want dat is niet het geval."