Wat maakt de concertfilm van de Talking Heads zo uitzonderlijk goed?

"Je bent opeens veel dichter bij de artiest", zegt Constant Meijers, oud-hoofdredacteur van muziekblad OOR, bij Spraakmakers. "Live ben je aanwezig in de muziek, film laat je aanwezig zijn op het toneel."

Revolutionair

Het was baanbrekend toen Stop Making Sense in 1984 op het witte doek te zien was. De fans kunnen nu opnieuw genieten van de concertregistratie, die geregisseerd is door Jonathan Demme, bekend van Silence of the Lambs. "Het klopt niet dat het de beste concertfilm aller tijden is. Het is wel een heel goede film", aldus Meijers. Desondanks erkent de popjournalist dat de Talking Heads onderdeel waren van een "revolutionaire ontwikkeling" in de popmuziek.

New wave

"De leiders van new wave zijn de Talking Heads", zegt Meijers. Thijs Havens, filmprogrammeur bij Eye, sluit zich daarbij aan. "Wat ik altijd interessant heb gevonden aan de Talking Heads is dat artistieke randje en dat ze weergaloos dansbare muziek maakten. Dat vind ik heel bijzonder aan de band." Havens omschrijft David Byrne en co. als een "intellectuele band."

Cartoonesk

En wat maakt Stop Making Sense volgens Meijers en Havens dan zo uniek? "Wat wel heel bijzonder is, is dat hij heel erg op het podium filmt. Iets wat je als fan nooit kan, hoe waanzinnig het ook is. Je zit letterlijk in de band", zegt Havens. Meijers noemt David Byrnes "stokkerige" manier van dansen een van de aantrekkingskrachten. "Het lijkt simpel, maar dat is het helemaal niet. Heel cartoonesk ook."

Funkorkest

"Hij heeft een heel idioom ontwikkelt en die is heel specifiek", gaat Meijers verder over de frontman van de Talking Heads. "Er komen langzaam muzikanten bij, waardoor de band steeds groter wordt, tot er aan het eind een soort dampend funkorkest staat." Stop Making Sense is vanaf dit weekend in voorpremière te bewonderen en wordt op 11 januari officieel uitgebracht.