Het Berlage Saxophone Quartet: 'Bach is net als voetbal, iedereen denkt dat ie er iets van weet'
- Nieuws
- Het Berlage Saxophone Quartet: 'Bach is net als voetbal, iedereen denkt dat ie er iets van weet'
In een studentenwoning van het Conservatorium van Amsterdam werd in 2008 door vier bevlogen saxofonisten Lars Niederstrasser, Peter Vigh, Juani Palop Tecles en Eva van Grinsven het Berlage Saxophone Quartet opgericht. Met hun nieuwe CD brengt het kwartet hun vertolking uit van het geliefde meesterwerk Goldberg-Variationen van Johann Sebastian Bach. De vier leden van het kwartet waren te gast bij Kunststof om te praten over deze CD.
Video niet beschikbaar
Het oeuvre van Bach
De Goldbergvariaties van Bach zijn als een reis door het leven, van begin tot eind, met alle pieken en dalen die daarbij horen. "Als je in reïncarnatie gelooft is Bach het bewijs", stelt Peter Vigh, de alt van het gezelschap.
Een bewerking maken van één van de hoogtepunten uit het oeuvre van Bach is een hachelijke zaak. "Iedereen vindt van alles van Bach, net als voetbal", verzucht Eva van Grinsven, bariton. "Iedereen denkt dat ie er iets van weet."
Helemaal ingewikkeld wordt het als je Bach uitvoert op een instrument, de saxofoon, die pas geboren is ruim honderd jaar na het overlijden van de componist. Eva: "Op een ander instrument moet je alles nog veel nauwkeuriger en preciezer doen, met een duidelijke interpretatie."
Tien saxofoons
De Goldbergvariaties werden oorspronkelijk geschreven voor de klavecimbel. Om de stukken uit te kunnen voeren heeft het kwartet de standaardbezetting van sopraan, alt, tenor, bariton los moeten laten.
Er werden maar liefst tien saxofoons gebruikt voor deze CD, in verschillende combinaties. "Als je dan opeens met twee sopranen en een bariton gaat spelen, dan gaan er hele andere wetten spelen", aldus Peter.
Stoelendans
Elk lid van het kwartet werd gedwongen om naast zijn favoriete instrument ook een ander op te pakken. Zo speelde Juani, de tenor, ineens op sopraan, en is Lars, de sopraan, vaak op de bas te horen. Door die stoelendans moesten de leden van het kwartet in de huid kruipen van hun collega, met als voordeel dat ze nu beter dan ooit weten waarom het kwartet werkt zoals het moet werken.
Peter vindt het op alt soms lastig om de sopraan te veel op de hielen te zitten, maar weet nu hoe fijn het voor een sopraan is als dat wel gebeurt. "Het was alsof we gezamenlijk een auto uit elkaar hebben gehaald om die vervolgens weer in elkaar te zetten."
En ik, ik ben alleen maar het etiket.
Het hele proces past bij het Berlage dat een 'democratisch' kwartet is. "Vroeger zou we het Niederstrasser quartet hebben geheten", stelt Lars. Simpelweg omdat hij de sopraan is. Maar de tijd dat de hoogste stem ook de grootste stem in een gezelschap heeft is voorbij.
"Iemand zei eens: Je kunt het kwartet vergelijken met een fles wijn, de bariton is de fles, de inhoud zijn juist de middenstemmen. En ik, ik ben alleen maar het etiket."
Gerelateerd
