Claudia de Breij: 'Eerwraak? Wat nou eerwraak. Het is zustermoord'

"Het is wat mij de afgelopen jaren bezig heeft gehouden", legt De Breij uit. "Maar het is heel persoonlijk. Ik sprak ook iemand die zei: 'nou ik kwam niks tegen uit de voorstelling in het boek'. Dus het ligt wel uit elkaar."

De essentie is volgens De Breij het marktdenken van tegenwoordig en de staat van de democratie. Ook is het een pleidooi voor 'milddenken'. Dat is niet per se wijsheid die met de jaren is gekomen. "Ik merk dat naarmate ik ouder word, ik ook dwarser ben. Boos ook."

Die woede richt zich vooral op dingen zie ze leest in de media en het taalgebruik dat wordt gehanteerd. "Zo las ik over dat meisje in België dat is verkracht en vermoord, dat de dader zei dat ze zich te hevig verzette. De Belgische kranten namen dat over als een argument. Ik merk dat ik daar fysiek echt kwaad van word."

En zo zijn er nog tal van van andere voorbeelden waarbij De Breij zich ergert aan "verkeerde taal". "Neem nou eerwraak. Wat nou eerwraak? Met wiens eer heb ik te maken? Zustermoord. Er is een zus vermoord."

Was ich noch zu sagen hätte

Wie nu denkt dat het vooral een donkere voorstelling wordt, heeft het mis. "Er is veel meer waar ik vrolijk van wordt. Bijvoorbeeld een verhaal over mijn eigen zoons. Ik vond een briefje op de kamer van de een, waarin stond 'sory - met één r -, zullen we het weer goed maken'. De ander had daar betweterig een r tussen gezet en onderaan 'oké'. Dat vind ik een mooi voorbeeld van hoe we soms onze principes even op het tweede plan moeten zetten."

Haar boek eindigt met een voor de Oog-luisteraar bekende tune. "Ik stap met voorstellingen vaak pas rond 23.00 uur weer in de auto, dus Was ich noch zu sagen hätte is echt de eindtune van mijn dag." Daarbij haalt De Breij de laatste woorden in het programma van Max van Weezel aan, 'wees mild voor elkaar'. "Ik was echt dol op Max. Hij was voor de democratie een belangrijke stem."