Deze ouderen leven in het paradijs
- Nieuws
- Deze ouderen leven in het paradijs
[VPRO] Er zijn modeltreinenclubs, schrijf-je-memoires-clubs, en tamboerijndansclubs. De kabbelende riviertjes ruiken een beetje naar chloor, trappen bestaan er niet, en ie-der-een heeft 24/7 een glimlach op zijn gezicht. Het is het paradijs voor ouderen.
En het bestaat echt. In Florida. Schrijver Threes Anna woonde voor de research van haar nieuwste boek Paradijsvogel een aantal weken in zogenoemde lifestyle oriented retirement communities, afgesloten dorpen waar alleen 55-plussers wonen.
“Het is een soort Disneyland voor ouderen”, vertelt Anna aan de telefoon. “De bewoners werken niet meer, en het enige doel is de hele dag vermaakt te worden. Het was extremer dan ik ooit had kunnen verzinnen.”
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
Anna: “Vroeger was je uitgerangeerd als je met pensioen ging. Maar de babyboomers die nu pensionado’s worden, zijn nog heel actief en gezond. Ze doen ook erg hun best om niet oud te zijn. Na de jeugd en het werkzame leven is er de derde levensfase gekomen – maar hoe vul je dat leven in?” Daarover wilde Anna een boek schrijven. Ze zocht daarom de plek op waar de meeste pensionado’s bij elkaar wonen: The Villages in Florida.
De dood 'bestaat' niet
Anna kreeg het voor elkaar om door één van de bewoners te worden uitgenodigd – want zonder toegangspas komt niemand erin – en raakte verzeild ‘in een wereld waar geen kinderen en jonge mensen zijn, maar wel 110.000 bejaarden’, schrijft ze in het verslag over haar verblijf. “Een wereld van drive-in banken, -restaurants, -apotheken en -winkels, waar men niet meer kookt maar voornamelijk fastfood eet, waar eenzaamheid niet hoeft te bestaan, waar de gemiddelde levensverwachting met acht tot tien jaar wordt verlengd en waar iedereen zegt gelukkig te zijn”.
De dood wordt zorgvuldig genegeerd, net als al het andere wat het leven lelijk kan maken; de lokale krant en radiozender brengen namelijk uitsluitend goed nieuws.
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
Anna had een duidelijk doel bij haar research, vertelt ze in het interview met Nooit Meer Slapen op NPO Radio 1. Ze ging op zoek naar de scheuren in het paradijs. Alcoholisme en gokverslaving bleken grote problemen te zijn. “Net als geslachtsziekten, omdat de pensionado’s onveilig vrijen, daar niemand meer zwanger kan worden”, schrijft ze in haar reisverslag. Ondertussen doen plastisch chirurgen, ‘helderzienden’ en spirituelen goede zaken.
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
Bang voor de buitenwereld
In Paradijsvogel beschrijft Anna een The Truman Show-achtige omgeving, waarin alles is geregisseerd – van het volume van het vogelgekwetter tot de bloemengeur. De werkelijkheid staat er niet ver van af. “Het is als wonen in een filmdecor”, vertelt ze. De muggen worden in de hele stad bestreden, en de centrale gebouwen die historisch lijken, zijn stiekem gloednieuw.
Toen Anna na een aantal weken de gemeenschap verliet, gebeurde er iets bijzonders. “Ik ben totaal niet bang aangelegd, ik reis altijd in mijn eentje. Maar toen ik voor het eerst weer buiten de muren kwam, merkte ik dat de ‘echte’ wereld me angst aanjoeg. In die afgesloten ouderenwereld is het zo veilig, en zijn de mensen zijn zo overdreven aardig, dat de ‘normale’ wereld te hard was geworden.”
