Roel van Velzen was altijd bang om in het Nederlands te zingen. Tot nu

Hij luisterde "heel erg veel" naar muziek van Bløf en Acda en de Munnik, maar zelf in het Nederlands zingen? Nee. "Toen ik eigen muziek ging uitbrengen, was het heel logisch om in het engels te zingen. Het was de taal van de rock en roll, het lag mij goed, klonk lekker. Ik kon mij er goed in vinden en uiten."

Hij was, ziet hij nu, bang om in zijn moedertaal te zingen. "Je moet jezelf goed kennen, jezelf snappen, dat goed opschrijven en dat durven tonen." Het komt inderdaad meer op de tekst aan, vindt hij. "In het Nederlands ben je wat je zingt. En als je dat niet voelt, dan moet je het niet zingen." In zijn Engelstalige muziek was hij vooral bezig met "wat er goed klinkt" en "wat lekker uit de mond rolt."

Mooiste zin

Hij had, zegt hij, ook nog niet "zo’n diep punt geraakt als nu." Hij scheidde, z’n vader overleed… Een lied maken over zijn pa, dat lukte hem niet goed, zei hij tegen muzikant Paul de Munnik, met wie hij nieuwe nummers aan het schrijven was. 'Ik zoek een zin die alles samenvat', vertelde hij hem. 'Maar zelfs de mooiste zin is niet genoeg.' "En die zin werd het vertrekpunt", zegt Van Velzen nu terugblikkend.

Veranderlust, de EP die vorige week verschenen is, bevat vijf liedjes die later nog worden aangevuld met nog eens vijf liedjes die al min of meer klaar zijn. Kun je het zien als een autobiografie? "Het is denk ik het meest autobiografische wat ik ooit gemaakt heb."