Hoe feministisch is 'Babygirl'? 'Dit is grote bevestiging van traditionele rolpatronen'

Een feministische film? Dat ziet Schermer er niet in terug. Volgens filmmaker Halina Reijn zou het een taboedoorbrekend project zijn: "Voor mij is de film juist een grote bevestiging van traditionele vrouwbeelden en rolpatronen."

De feministische claim op de film viel wel mee volgens publicist Aisha Mansaray. "Ik kan me voorstellen dat het een soort clichébeeld is van een sterke vrouw die dan weer gedomineerd moet worden door een man", zegt ze. "Maar ik zag in de film juist een sterke vrouw met een verlangen naar iets dat volgens haar niet mag. Op een gegeven moment levert ze zich daar aan over en komt er een soort ontlading waarbij ze moet huilen. Daarbij dacht ik: dit is dus echt wat jij wil, dit is jouw verlangen."

Klassiek beeld

Schermer vindt dat juist helemaal geen moment van bevrijding. "De film zit vol met momenten waarop een soort vrijheid of bestemming samenvalt met zo’n klassiek beeld. Dat is zowel als ze met haar schort aan in de keuken staat te koken voor haar gezin als op het op de knieën worden gedwongen door een man. Is dat nou bevrijding?"

Ze ziet het dan ook niet als een individueel relaas van een individuele vrouw die zichzelf toestaat om een bepaalde fantasie te hebben."Ik zie het meer als een verhaal dat vertelt dat deze vrouw pas echt bij zichzelf komt als ze toegeeft aan de diep natuurlijke neiging om dienstbaar, onderdanig en ondergeschikt te zijn."

Feministisch ideaalbeeld

Een CEO die met een schort aan in de keuken staat te koken voor haar gezin: in de film wordt ook gespeeld met de verwachtingen vanuit het feminisme, denkt Mansaray. "Dat je een sterke vrouw moet zijn, maar ook een goede moeder. Als sterke feministische vrouw ben je autonoom en niet afhankelijk of kwetsbaar. Ik wil zelf ook weleens over mijn bol geaaid worden, maar dat maakt me geen mindere feminist."

Schermer kijkt daar anders naar: "In die uitleg verbaast het me dat het feminisme zelf het keurslijf is geworden waar vrouwen zich uit moeten bevrijden", zegt ze. "Volgens mij hebben we nog altijd als vrouwen veel meer last van de traditionele rolpatronen dan van een feministisch keurslijf."

Ze wil individuen niet voorschrijven wat ze wel of niet mogen doen, maar denkt dat we als maatschappij wel alert moeten zijn op bepaalde tendensen: "Daarom vind ik dit vooral een heel traditionele film. Net als bedrijven die aan greenwashing doen, doet deze film een beetje aan avant-garde washing, door het revolutionair en feministisch te noemen."

Botoxgebruik

Ook heeft ze moeite met het botoxgebruik van in de film: "Het is fantastisch dat vrouwen van een bepaalde leeftijd nog dragende rollen spelen, seksuele wezens zijn en hun naakte lichaam tonen", zegt ze. "Maar als ik Nicole Kidman uit de kleren zie gaan of op haar rug zie liggen met twee borsten die rechtop blijven staan, dan zie ik eigenlijk een lichaam wat mij vertelt: je mag helemaal niet ouder worden."

Ze vindt dat een tegenstrijdige boodschap: "Dit zegt mij: je moet er alles aan doen met een hysterisch trainingsschema, een dieet, chirurgische ingrepen, implantaten, injecties om geen oudere vrouw te zijn. Dat je helemaal geen ouder lichaam mag hebben of laten zien."