Cultuur & Media
NOS

Kirsten schreef een boek over onze zwemgeschiedenis: 'Wij zijn best wel bang voor water'

foto: ANPfoto: ANP
  1. Nieuwschevron right
  2. Kirsten schreef een boek over onze zwemgeschiedenis: 'Wij zijn best wel bang voor water'

Wij als Nederlanders wonen in een echt waterland. Maar het blijft vaak bij twee zwemdiploma’s en af en toe met de kinderen naar het plaatselijke zwembad. Kunstjournalist en cultureel antropoloog Kirsten van Santen ging voor haar boek Water Pakken al zwemmend door Nederland op zoek naar onze zwemgeschiedenis. Ze was te gast in NOS Met het Oog op Morgen.

Video niet beschikbaar

"Ik ben ooit als kind begonnen in het chloor. Als je een goed kind wilde zijn dan zwom je. Ik deed waterpolo, dat was echt een dingetje. We werden niet naar de kerk gestuurd en er werd ons geen politieke kleur opgedrongen, maar zwemmen moest", zegt Van Santen.

"Water is een soort religie in onze familie en dat begon allemaal in het chloor. Daar zat ik aan vast gebeiteld. Ik dacht, zijn er ook nog andere manieren om te zwemmen dan baantjes trekken, tegen de tijd in zwemmen of je meten met iemand anders? Toen ben ik het land ingetrokken en ben ik van chloor, naar zoet, naar zout water gegaan."

Atlas van Nederlands zwemwater

"Ik kwam erachter dat er een soort waterkaart over Nederland ligt, een soort verborgen genootschap van mensen met handdoekjes die op vaste plekken ter water gaan. Ik ben bijvoorbeeld naar de Maas geweest- ik wist niet dat je in een rivier kon zwemmen, dat is ook verboden. Maar bij Maastricht zwemmen ze in de grensmaas en heb ik twee mensen leren kennen die expres tegen de stroom in zwemmen", aldus Van Santen.

"Ze gieren het uit van geluk. Ik ben ook heel erg onder de indruk van de Zeeuwen. Ik ben naar Vlissingen gegaan, ik dacht die Zeeuwen die snappen de zee wel. Het zijn een soort zwembeesten met een eeuwige zwemhonger, ze gaan bijna dagelijks. Ik heb geleerd; je gaat niet verder dan je knieën, zeker niet als het eb is, je gaat niet bij onweer zwemmen. En niet bij windkracht vijf. En die Zeeuwen vinden mij gewoon een watje, want ze zwemmen het liefst bij windkracht zeven of acht. Ik ben met hun bij eb de Westerschelde op gezwommen. Ik zag zielsgelukkige mensen in dat water. "

Koud, bibberig en een strenge badjuf

"Ik dacht dat wij een land van zwemmers waren, maar wij zijn best wel bang voor water. Nederlanders zitten liever op een bootje dan dat ze zwemmen. Wij als Nederlanders hebben altijd gezwommen om niet te verdrinken. Het was iets wat je leven redde, niet iets wat je deed omdat je het leuk vond of om los te komen."

NOS Met het Oog op Morgen

Download de NPO Radio 1-app

Met onze app mis je niks. Of het nou gaat om nieuws uit binnen- en buitenland, sport, tech of cultuur; met de NPO Radio 1-app ben je altijd op de hoogte. Download 'm hier voor iOS en hier voor Android.

Ster advertentie
Ster advertentie