Biografie 'saaie piet' Prins Charles uiterst leesbaar
- Nieuws
- Biografie 'saaie piet' Prins Charles uiterst leesbaar
[AVROTROS] In de Nieuwsshow bespreekt een recensent elke week drie boeken in de Boekenrubriek. Deze week is de beurt aan Jeroen Vullings. Vullings werkt voor Vrij Nederland, als redacteur en literair criticus. Eerder werkte Jeroen onder meer voor de Belgische krant De Standaard, de NPS en de Stichting Literaire Activiteiten Amsterdam. Hij studeerde Neerlandistiek aan de Universiteit van Amsterdam en publiceerde de essaybundel ‘Meegelokt naar een drassig veldje. Literatuur in verandering’. Momenteel is Jeroen bezig met de biografie van H.J.A. Hofland. De volgende boeken heeft hij besproken.
Sally Bedell Smith, Prins Charles. Een uitzonderlijk leven in de schaduw van de troon. Nieuw Amsterdam.
Over Prins Charles’ echtgenote Camilla, eertijds in haar tijd als gedurige minnares van Charles tijdens diens huwelijk met Diana demoniserend ‘de rottweiler’ genoemd, schrijft royaltybiografe Sally Bedell Smith met haar kenmerkende liefdevolle en tegelijkertijd boosaardige pen: ‘Haar lage, hese stem verried Marlboro’s en gin.’ Ja, zo wordt zelfs een biografie naar iemand die bekend staat als een saaie piet uiterst leesbaar. Vier jaar lang deed ze onderzoek naar deze oudste Britse troonpretendent sinds driehonderd jaar en het resultaat is ronduit verrassend. Charles komt er niet uit als de conservatieve domoor, die zijn eerste vrouw zo ongelukkig maakte – het portret dat zo vaak gegeven is. Nee, hij was een eenzame schooljongen, die op zijn huid gezeten werd door zijn bezige vader. En Diana? Een psychische ramp, niet minder. Een en al gedragsstoornis, aldus Bedell Smith die toont hoe Charles er in zijn leven het beste van gemaakt heeft, indachtig zijn lijfspreuk: ‘Heb geduld en versaag niet’. Zowel degenen die medelijden met hem hebben als zij die hem honen, noemen hem ‘arme Charles’. Maar deze arme Charles heeft wel kans gezien, door zelf kop van Jut te zijn voor pers en publiek, zijn zonen een zo normaal mogelijk leven te hebben kunnen laten leiden, hij heeft talloze goede doelen geholpen door rijkaards te laten betalen voor charity-banketten met hem én hij heeft zich tot voorbij de pensioengerechtigde leeftijd warmgelopen voor de functie die zijn moeder maar niet wil afstaan.
Stephen King, De scherpschutter, De Donkere Toren 1. Luitingh-Sijthoff.
Naast de directe literaire erfgenaam van Charles Dickens met zijn gothic tekeningen van de nachtzijde van Amerikaanse samenleving is Stephen King (1947) een toonaangevend schrijver binnen het fantasy-genre. J.R.R. Tolkien wilde hij naar de kroon steken met zijn ‘De Donkere Toren’-reeks, maar dan op zijn eigen manier dus het werd een achtdelige reeks met elementen uit science fiction, fantasy, horror en de western. Daarin is de mysterieuze Roland van Gilead de hoofdpersoon. Deze wraakengel is scherpschutter, vogelvrijverklaarde en ‘zoeker naar de waarheid’. In een magische wereld maakt hij jacht op ‘de man in het zwart’ – of is het precies andersom? Dit eerste deel, dat binnenkort ook als film te genieten zal zijn, vandaar deze heruitgave van het eerste deel, doet eerder aan een eigen versie van de Graallegende denken; Roland met z’n ridderlijke naam is op zoek naar de Donkere Toren, het brandpunt van ruimte en tijd – hij moet voorkomen dat die vernietigd wordt. Dit proza dat in verscheidene werelden en dimensies speelt is aanmerkelijk minder bekend dan zijn horror. Is dat terecht?
Jan Luitzen en Wim Zonneveld, Kicksen en wickets, Van cricket naar voetbal in Nederland 1845-1888. Hard Gras.
Of het nu cricket was, rugby of de geheimzinnige nieuwe sport football oftewel ‘association’ (waar het Engelse ‘soccer’ van afgeleid zou worden), voor alle drie deze takken van Engelse sporten geldt dat ze in Nederland geïmporteerd werden via internaten door rijkeluiszoontjes. Cricket was van de drie toonaangevend, rugby stond op een goede tweede plaats en de komst van voetbal hebben we toch echt te danken aan de onstuitbare Haarlemse sportpionier Pim Mulier, die daarvoor zijn gehele ‘ons kent ons’-netwerk inzette. Sic transit gloria mundi: de dichter Herman Gorter was nog een fanatiek cricketer en nu is de sport nagenoeg verdwenen in Nederland, terwijl het alomtegenwoordige voetbal niets meer met elite van doen heeft, maar veeleer met transfersommen. Gelukkig is rugby bezig aan een opmars – dat geeft hoop.
Luister de Boekenrubriek terug