Paul Groot: op het toneel is alles afgesproken, 'het dagelijks leven is allemaal chaos'

Voortdurend bevestiging nodig

“Ik heb een tijdlang wel een soort zekerheid gevoeld over wat ik kon, over mijn carrière", zegt Paul Groot terugkijkend naar zijn carrière. "Zeker doordat we zo lang Koefnoen mochten maken en alle ruimte kregen om te maken wat we wilden. Echt een enorme luxe. Het andere half jaar deed ik theater, dat wist meestal ook wel een jaar van te voren.

Nu is er voor mij voor het eerst sinds jaren een situatie dat ik een beetje op open zee dobber en niet weet naar welke vuurtoren ik moet zwemmen. Elke productie die ik zou gaan doen is gecanceld. Ik heb voor het eerst geen baken om naar toe te zwemmen. Dat voelt gek.

Ik heb voor een deel wel het vertrouwen dat ik iets kan, maar voor een ander deel heb ik daar ook voortdurend bevestiging voor nodig. Als er niet met enige regelmaat om gelachen wordt om wat je doet, of applaus komt, dan ga je toch twijfelen: is het allemaal wel zo bijzonder.”

Techniek van de grap

Paul: “Ik ben begonnen in Goede Tijden, Slechte Tijden. En ik ben theaterwetenschapper, afgestudeerd op technieken van de grap in de Britse televisiecomedy Fawlty Towers. Er zijn allemaal retorische technieken die de humor toepast, die heb ik bestudeerd en gekeken hoe vaak die in Fawlty Towers worden toegepast.

Ik vind het ook echt interessant om te zien wanneer iets grappiger of minder grappig wordt. Ik denk niet dat je met een wiskundige formule grappen kunt maken. Maar ik denk wel dat je door ervaring, door je erin te verdiepen, kunt zien wanneer iets grappiger wordt. Bijvoorbeeld door het eenvoudiger te maken, door verrassing of door het contrast groter te maken. Dat vind ik mateloos interessant.”

'Ik was een heel verlegen jongen, heel bleu'

“Het was überhaupt voor mij geen optie om auditie bij een toneelschool te doen. Ik dacht, daar nemen ze me toch niet aan. Ik zat in een amateurtoneelgroep, in Uithoorn. Een meisje daarvan had wel auditie had gedaan en zij werd afgewezen! Ze was een begenadigd, grappige actrice. Dan hoef ik het niet eens te proberen, dacht ik.

Amsterdam boezemde me ook angst in. Ik was een heel verlegen jongen, heel bleu.

Pas toen ik bij theaterwetenschappen zelf ook ging spelen, zagen ze: o, die stille, die kan iets!"

Het dagelijks leven is allemaal chaos

"Spelen durfde ik. Negentig procent van wat je op toneel doet is afgesproken. Dat heb ik gerepeteerd. De actrice weet dat ik kwaad op haar word, ze geeft me een klap terug. Dat is allemaal in kannen en kruiken. Maar in het dagelijks leven is het allemaal chaos. Dat vind ik veel lastiger.

Ik ben op de middelbare school touch verloren, daar ben ik gaan drijven. Ik merkte dat ik homoseksueel ben en ik snapte het niet meer. Ik zag jongens achter meiden aangaan. Ik dacht, dat hebben ze op tv gezien, in Dallas, of in Dynasty. Maar ik kon me niet voorstellen dat het een intrinsieke behoefte was. Ik snapte de mores niet."