Evacuatie van de Marshalleilanden: Rainbow Warrior in 1985 ingezet voor een bijzondere reddingsactie

In 1985 werd de bevolking van de Marshalleilanden, bestaande uit 320 mensen, geëvacueerd van het eiland. De oorzaak was een atoomexplosie, die het gevolg was van een kernproef van de Amerikanen. Deze proef werd opzettelijk uitgevoerd in de buurt van de plaats Bikini, waardoor radioactieve neerslag (ook wel 'fall-out') genoemd, op de eilandengroep terechtkwam. "Het was opzettelijk dat de bevolking besmet werd met radioactieve straling, de Amerikanen wisten dat daar mensen woonden", vertelt Haazen.

Proefkonijnen

Na drie jaar werd de bevolking teruggebracht naar de Marshalleilanden. "Daar hebben ze dertig jaar gewoond, totdat wij ze hebben geholpen met de evacuatie", zegt Haazen. "In die tijd zijn deze mensen gebruikt als proefkonijnen: 'Elk jaar ging er een Amerikaans schip met wetenschappers naartoe om te kijken hoe het met de bevolking ging, hoe zij reageerden op de radioactieve besmetting.'" Haazen vervolgt: "Het is vreselijk, als je daaraan denkt."

Dertig jaar later werd Greenpeace door de senator aangesproken om te helpen. De Amerikaanse regering wilde namelijk niets doen, en de eigen regering van de eilanden had geen schip. Greenpeace was toen met de Rainbow Warrior in de buurt vanwege een antinucleaire campagne en wilde graag helpen.

Klaar om te vertrekken

Haazen ging met twaalf bemanningsleden naar het eiland. Ze hadden zich goed voorbereid, maar, vertelt hij: "Het is ongelooflijk, ze hadden half hun huizen afgebroken, hun daken, de muren, de bedden, stoelen, potten en pannen - ze stonden klaar om te vertrekken."

"We hebben vier tochten gemaakt", vertelt Haazen. "Toen we er waren zagen we kinderen die misvormd waren, mensen die vroeg oud werden en veel vrouwen kregen miskramen."

Heel emotioneel

Haazen is op dit moment op de Marshalleilanden in verband met de veertigjarige herdenking van die evacuatie. "Het is heel emotioneel om weer terug te zijn. Ik krijg bijna een brok in mijn keel, elke keer als ik erover hoor moet ik bijna huilen."

"Het was zo'n groot gebeuren voor de bevolking. Ze moesten verhuizen van hun eigen land, een prachtige eilandengroep, naar een slechte plek om te wonen met slechte visvangst. Dat raakte ons als bemanning. Het is een van de beste dingen die ik ooit heb gedaan met Greenpeace", sluit Haazen af.