De achterdeur van Zuid-Afrika's wildparken: 'Het is voor witte mensen, ze willen ons daar niet'

In het Zuid-Afrikaanse dorpje Hoedspruit hebben veeboerderijen plaats gemaakt voor forten in de wildernis. Omgeven door hekken om de wilde dieren binnen te houden en de dieven buiten. Een paradijs voor wie het kan betalen. Maar wat gaat er schuil achter die groene droom?

Wilde dieren zijn een goudmijn

Veeboer Piet Warren fokt inmiddels dieren speciaal voor het vullen van de wildparken en de jacht, omdat dat meer oplevert dan gewoon vee. ‘Iemand vroeg me: Heb je een antilope? Kan ik hem afschieten?’ Een Amerikaanse jager was bereid vijf keer zoveel te betalen dan voor een gemiddelde koe. Toen viel bij hem het kwartje: wilde dieren zijn een goudmijn.

Hoedspruit is veranderd in een resort met luxe villa’s en restaurants. Je kunt er wandelen, fietsen, paardrijden, jagen. Maar voor het zwarte personeel is in Hoedspruit geen plaats. Zij gaan met de bus naar townships, ruim veertig kilometer verderop. ‘Het is voor witte mensen, ze willen ons daar niet’ zeggen sommigen bij het busstation.

Een zwaar bewaakt groen paradijs

Een gemilitariseerde particuliere anti-stroopeenheid bewaakt het groene paradijs dat wij allemaal zo graag willen. Alle hekken en bewaking dragen volgens sergeant Bongani Lekhuleni ook bij aan het probleem, sinds het apartheidsregime zwarte Zuid-Afrikanen verjoeg van het land waar nu de wildparken liggen.

Die hekken scheppen afstand, terwijl volgens hem witte en zwarte Zuid-Afrikanen zouden moeten samenwerken om de dieren te beschermen.