Sportjournalist Willem Vissers nam een kijkje in gastland Qatar: 'Het blijft vreemd'

Enige speelstad Doha

Normaal gesproken is de Confederations Cup de generale repetitie één jaar voor een WK voetbal, maar niets is normaal bij het WK dat in de winter van 2022 gespeeld wordt. De wereld moet het nu doen met de 'Arab Cup’, dat is een toernooi tussen Arabische landen waar Vissers namens de Volkskrant ging kijken om zo meer te weten te komen over het omstreden gastland in de woestijn.

Vissers landde zoals iedereen die Qatar bezoekt in Doha. De grootste en enige stad van het emiraat en de plek waar het volledige WK zich af zal spelen. "Er is maar een grote stad en daar gebeurt alles. Er zijn acht stadions die allemaal in en rond Doha liggen."

Logistiek en organisatie

Tijdens het WK zullen er naast de miljoenen immigranten, de voetbalteams en hun entourage en journalisten, duizenden voetbalfans in de stad aanwezig zijn. "Je moet je voorstellen dat vijfduizend Engelse, Franse en Nederlandse fans allemaal op zoek gaan naar vertier in die stad. Ik moet dat nog allemaal zien, dat wordt best wel een logistiek probleem."

Qatar is een streng islamitische land waar de shariawetgeving geldt. Alcohol is er in principe verboden, maar tijdens het WK kun je wel een biertje krijgen in daarvoor ingerichte free zones. Na een van de wedstrijden uit de Arab Cup verlieten duizenden fans tegelijk het stadion om naar de bussen en de metro te gaan. Vissers vraagt zich af of dit met duizenden dronken Engelse of Nederlandse fans, gladjes zal verlopen. "We moesten allemaal tegelijk door een sluis. Dat was een beetje eng."

'De migranten zijn de inwoners'

Het beeld van Qatar is dat van een woestijnstaat vol hoge, strakke gebouwen, veel marmer, goud en overal airco. Kortom: superchique en gelikt, maar het ademt niet de voetbalsfeer van weleer. Wel denkt Visser dat ze de organisatie van het WK aankunnen. "Het is een rijk land, met mooie hotels. Dus het kan allemaal wel."

Voetballand

De échte Qatari heeft Vissers tijdens zijn verblijf niet ontmoet. “De echte inwoners van Qatar zijn eigenlijk de immigranten”, zegt Vissers. "Qatar heeft 2,5 miljoen inwoners waarvan 2 miljoen migranten die al het werk doen. Van de hotelbediende tot aan het bouwers van de stadions. De Qatari zelf zijn de baas, maar die zie je helemaal niet of ze lopen rond met hun telefoon in de hand. Dat maakt het een heel vreemd land."

En zelfs die miljoenen migranten maken Qatar niet tot een voetballand. “De meeste van hen komen uit Nepal en India. Dat zijn niet de grootste voetballanden die je kunt bedenken. Zij houden meer van cricket. Dus nog afgezien van de bouw van de stadions blijft het vreemd."

In de gaten gehouden

Vissers mocht tijdens zijn verblijf niet overal komen. "Er zijn veel plekken waar je niet mag komen of je moet toestemming voor bepaalde dingen vragen zoals bijvoorbeeld een foto nemen van een gebouw." Zomaar dingen fotograferen is er niet bij, ook niet met een accreditatie.

Ook had de sportjournalist van de Volkskrant de indruk dat hij in de gaten werd gehouden door de plaatselijke corona-app die je verplicht aan moet hebben staan als je je in het land beweegt. "Als je de app sluit krijg je een bericht of je de app aan wilt houden. Ook kreeg ik een overzicht van alle plekken waar ik geweest was, dus ze weten constant waar je bent."

Vissers benadrukt dat Qatar in feite een dictatuur is waar de emir het voor het zeggen heeft. "Het is gewoon géén vrij land."