Hoe anarchistische vioolmuziek in Ethiopië alles op de hak neemt

'Geen restaurantmuziek'

Denk aan de saxofonist Gétatchew Mèkurya, die je volgens Hessels uit duizenden herkent: "Na twee seconden weet je dat hij dat is, zó herkenbaar is zijn sound. Het idee van deze opname was dat het restaurantmuziek zou zijn. Maar hij gaat zo tekeer, zo diep speelt hij. Eigenlijk zoals geen enkele jazzsaxofonist."

Minstrelen

Zonder de zanger Bahru Kegne geen muzikale bloemlezing, vindt punkgitarist Hessels: "Dat is muziek van Azmari. Dat zijn eigenlijk minstrelen op een éénsnarige viool. En die leveren commentaar. Ze vertellen het nieuws, maken grappen en nemen iedereen op de hak." En daarbij schuwen ze volgens hem de politiek niet. "Ze kunnen alles zeggen. Het is heel vrij en anarchistisch. Toen ik dat voor het eerst zag maakte je mee dat de hele kroeg waar ze optraden op de grond lag van het lachen."

Bahru Kegne - Sela Beyligne

Dubbele betekenis

En de lijst zou niet compleet zijn zonder de superster Tilahun Gesesse. Hessels: "Toen veel muzikanten het land uit werden gegooid, kon ook hij nog in vrijheid muziek maken. Hij was zo populair en zo goed in het gebruik van dubbele betekenis [in taal]. Hier zingt hij 'ik lach altijd', maar het betekent 'wat moet ik zeggen als ik geen kans krijg. Mijn hart doet pijn.'"