'Migratie is chronisch probleem dat Tunesië-deal niet zal oplossen'

Tunesië-deal

M’Charek uit in Het Marathon veel kritiek op de recent gesloten deal tussen Tunesië en de EU. "We schamen ons niet om dictators en problematische regimes te spekken zolang zij ons helpen om die migranten niet door te laten komen." Ook eerdere deals, zoals de EU eerder met Libië sloot, noemt ze schaamteloos. "Je geeft hiermee legitimiteit aan de politiek zoals die nu is."

Regelmatig wordt de Tunesië-deal vergeleken met de migratiedeal die een paar jaar geleden met Turkije is gesloten. Maar volgens M’charek gaat die vergelijking niet op. "Omdat de Tunesische instituties op hun gat liggen. Er zijn dus geen instituties waarin we dat geld op een fatsoenlijke manier kunnen investeren."

Migratie zal verschuiven

Daarnaast is het nog maar de vraag of een dergelijke deal echt helpt bij het inperken van de migratie-aantallen. "Dat zal heel even resultaten tonen, maar op een gegeven moment zal het zich verplaatsen, net zoals dat zich heeft verplaatst van Libië naar Tunesië." M’charek vermoedt dat landen als Algerije en Egypte, of zelfs opnieuw Turkije, al spoedig als nieuw vertrekpunt kunnen dienen. "Je gaat mensen niet tegenhouden om die tocht te maken, om hun heil elders te zoeken."

Gebrek aan perspectief in Tunesië ook schuld Europa

De grootste denkfout is volgens M’charek dat migratie vaak als een tijdelijke crisis wordt bestempeld, waardoor er niet naar de onderliggende oorzaken wordt gekeken. "Migratie is een chronisch probleem," legt ze uit. "Het is een probleem dat wij als Europa hebben ontwikkeld door de ongelijke verhoudingen die wij met de rest van de wereld hebben."

M’charek: "We hebben natuurlijk de problematiek rondom Shell gehad, wat het aan het doen is in Nigeria, hoe het boeren daar onmogelijk wordt gemaakt." Een ander voorbeeld komt uit Tunesië zelf; uit de zoutindustrie nabij het zuidelijke Zarzis waar een aantal Franse bedrijven al sinds de onafhankelijkheid van Frankrijk de scepter zwaaien. "Die fabriek kost het zout voor de revolutie al voor veel te lagen prijzen, maar ook daarna hebben ze weten te bedingen dat de prijs voor zout daar artificieel laag blijft. De Fransen zijn ontzettend goed in het doorzetten van die ongelijke relaties met Afrikaanse landen." Daarnaast tast die industrie ook het milieu aan waardoor bijvoorbeeld de visserij in de omgeving onmogelijk wordt gemaakt.

"Als we die relaties niet serieus nemen en niet gaan betrekken in het migratieprobleem, dan zullen we nooit een duurzame oplossing vinden voor het probleem, en dan zullen we de structurele ongelijkwaardigheid blijven voeden."