Pro-Israël en pro-Palestina samen in één fractie: 'Ik voelde spanning toen ik hem belde'

"Na de aanslag van Hamas op 7 oktober wilde ik meteen 'van alles doen' in de gemeenteraad", vertelt Tjeerd. "Een Israëlische vlag, een statement. Maar ik merkte dat ik de boot afhield om Murat hierover te bellen. Ik was bang hoe hij en zijn achterban erop zouden reageren." Toch besloot Tjeerd te bellen, met spanning in het lijf.

"Ik snap dat hij gespannen was om te bellen, ik hoorde z’n stem een beetje trillen. Het is niet niks, want die aanslag heeft voor hem een enorme impact", vult Murat aan. Hij vertelt er op dat moment nog niet zo aan te hebben gedacht hoe het nieuws van de aanslag bij zijn fractiegenoot zou leven. "Eigenlijk had ik hem zelf moeten bellen, om mijn medeleven te tonen."

De twee maakten bespreekbaar hoe moeilijk ze het vinden om erover te praten. "Je weet dat aan alle kanten gevoeligheden liggen, dus je weegt alles af wat je wil zeggen. Maar we willen wel benoemen hoe we onszelf voelen", zegt Karatas. "Gaandeweg nam de spanning af en werd het een gewoon gesprek."

'Niet veilig'

Ritmeester, die zichzelf 'pro-Israël én pro-Palestina' noemt, voelt zich niet altijd veilig om zijn standpunten te uiten. "Ik merkte dat ik me gewoon heb ingehouden. Bijvoorbeeld toen in Eindhoven niet de Israëlische vlag werd uitgehangen (Eindhoven hing de Nederlandse vlag halfstok, red.). Daar had ik graag iets over willen zeggen, maar ik heb het niet gedaan. Uit angst voor polarisatie en reacties die je kunt krijgen."

Hij voelt zich niet altijd genoeg gesteund vanuit de linkse politiek. "Er wordt heel snel een kant gekozen, de Palestijnse kant. Dat mag, maar de manier waarop Israël wordt weggezet is niet in verhouding tot de werkelijkheid. Er worden onterecht continu termen als 'apartheid' en 'genocide' gebruikt. Ik voel me dan niet geroepen om er wat over te zeggen, want dan krijg je meteen een label opgeplakt."

Karatas snapt de terughoudendheid van Ritmeester. "Je moet gewoon de ruimte en de veiligheid krijgen om te zeggen wat je vindt", stelt hij. Hoe? Door een gesprek te voeren, denkt Ritmeester. "We hebben allemaal een gemeenschappelijk doel: we willen allemaal vrede. We willen geen polarisatie in dit land, maar dat kan alleen als je met elkaar praat. Dat gebeurt onvoldoende. Het klinkt heel vanzelfsprekend, maar dat is het niet, want de dialoog voeren, doen we gewoon nauwelijks."