Een ongewone vriendschap tussen rechter, politieagent en boef: 'Ik heb een hekel aan justitie, maar jij moet beter worden'

Meestersmokkelaar Sjef

In het boek Boter Hasj en Pillen vertelt meestersmokkelaar Sjef zijn bijzondere levensverhaal. "Als je het boek leest dan heb je het idee dat je een fictieboek aan het lezen bent, maar alles is waargebeurd", vertelt journalist Noa van Oostrom in de podcastaflevering. Sjefs verhaal gaat niet alleen over de duizenden kilo's boter en hasj die hij smokkelde, maar ook over hoe hij elke keer uit de handen wist te blijven van de politie. "Als je dit leest kan je bijna niet geloven dat dit allemaal in het leven van één man is gebeurd."

Sjef was door de jaren heen berucht geworden vanwege zijn vermogen om uit de handen van de politie te blijven. Oud-politieman Fred weet nog goed dat ze een inval deden in een boerderij in Heinkenszand. Daar had de smokkelaar namelijk een grote lading hasj opgeslagen liggen. Ook Sjef kan het zich nog goed herinneren. "Ik lag te slapen, maar de boer was wakker en die zegt op een gegeven moment 'Ik geloof dat het niet goed gaat'. Dus ik duik de woonkamer in en zie via het raam de politie staan met pistolen. Ik denk, ik kan me hier niet laten arresteren. Dus ik pak een hele grote bloembak en die gooi ik door het keukenraam. De politie dacht dat ik via het keukenraam was gesprongen, dus zij renden die kant op. Vervolgens sprong ik het huis uit via een raam aan de andere kant en heb ik het op een rennen gezet, tien kilometer op blote voeten."

Een bijzondere vriendschap

Ondanks dat oud-politieman Fred jarenlang achter Sjef aanzat, en strafrechter Jan hem tot twee keer toe veroordeelde, is er toch een unieke vriendschap ontstaan. Wat begon als jagen en veroordelen, veranderde door de jaren heen in een onverwachte maar hechte band.

De vriendschap tussen Fred en Sjef begon toen hij een zitting van Sjef bijwoonde. "Ik was al een aantal jaar met pensioen toen ik in de krant las dat er een zitting was tegen Sjef, en ik wilde daar wel naartoe gaan. Ik kende hem al meer dan dertig jaar vanwege mijn werkzaamheden. Ik had hem nooit gesproken, maar wel heel vaak op allerlei locaties gezien. Op de dag van de zitting raakte ik in contact met een dame die in de verte familie was van Sjef. We hebben telefoonnummers uitgewisseld en ik heb aangegeven dat ik wel in gesprek wilde met Sjef, als hij dat ook zou willen."

Jan en Sjef kregen contact met elkaar toen Jan ernstig ziek in het ziekenhuis lag. "In Nederland wilden ze me niet meer helpen, maar het Universitair Ziekenhuis Gent wel. Ik lag daar een maand of vier toen ik opeens een kaartje kreeg van Sjef met daarin van harte beterschap. Er stond ook iets in van 'Ik heb een hekel aan politie en justitie, maar jij moet maar weer beter worden', dat was natuurlijk heel vreemd. Ik wist wel ietsje meer van Sjef vanuit de dossiers, dus toen ik weer kon zitten heb ik een kaartje teruggestuurd. Dat is uiteindelijk een correspondentie geworden. Na vier á vijf jaar elkaar geschreven te hebben ben ik hem eens gaan opzoeken. Het is direct een hele goede vriendschap geworden, ook met de aanhang van Sjef." Sjef stuurde het kaartje naar Jan omdat hij altijd al een klik met hem voelde, ook in de rechtbank. "Hij moest mij wel veroordelen, maar ik had nooit een hekel aan hem als rechter", vertelt Sjef.