Grauwe gans: 40 jaar onderzoek leidde tot deze prachtige hommage

Het zijn 'zijn' grauwe ganzen. Zo voelt het voor vogelonderzoeker Berend Voslamber als hij de door hem geringde vogels ziet wandelen over de weilanden. Veertig jaar lang onderzocht hij deze soort. En leerde hoe bijzonder ze zijn. Ze hebben allemaal hun eigen karakter en weten elkaar te herkennen aan hun roep en uiterlijk.

Al sinds de jaren tachtig van de vorige eeuw volgt hij deze gans. Dat was het moment dat de grauwe gans weer als broedvogel terugkeerde in ons land. Dat leidde tot veel vreugde. Maar die vreugde sloeg om rond 2010 toen de aantallen grauwe ganzen explodeerde en het dier steeds meer werd gezien als een overlast gevende vogel. Zijn jarenlange onderzoek leidde tot een hommage aan de grauwe gans in zijn boek 'Mijn grauwe ganzen'.

Engels raaigras

Dat de grauwe ganzenpopulatie zo explosief toenam kwam door het veranderende landschap in ons land. De akkers en weilanden boden steeds meer voedsel, mede door intensieve bemesting. Met name de zeer eiwitrijke graslanden waren en zijn nog steeds in trek bij de grauwe gans. Dankzij de verhoogde kwaliteit van gras is de groei en overleving van de ganzenkuikens groot. In een natuurgebied worden de helft of minder van alle kleine kuikens groot, in een agrarisch weiland vrijwel alle kuikens en die zijn bovendien in een veel betere conditie.

Door onze inrichting van het landschap gaat het dus zo goed met de grauwe gans, dat er nu op de gans wordt gejaagd. Iets dat grauwe gans onderzoeker Berend Voslamber met lede ogen aanziet. Want hij weet na jarenlang onderzoek dat als we willen dat het aantal grauwe ganzen in ons land afneemt, dan moet de inrichting van het landschap veranderen en moeten de eiwitrijke grasvelden plaats maken voor ruige en meer natuurlijke gebieden.

Z47, recordhouder adoptiekuikens

Een van de meest bijzondere individuen in Berends zijn boek 'Mijn grauwe ganzen' is vrouwtje Z47. Ganzen adopteren in sommige gevallen elkaars kinderen en Z47 is daar een mooi voorbeeld van. Zij maakte 2003 tot een enorm adoptiejaar. Op 22 maart liep ze nog alleen, op 5 mei liep ze met elf kuikens, twee dagen later met 32. En eind mei zelfs met zestig kuikens. Een uitzonderlijk geval van adoptie!