Nabestaande MH17 blij met eis OM: 'Belangrijke stap in het traject'

“Het is een belangrijke stap in een lang traject”, vertelt Hans de Borst in Nieuws & Co. Hij verloor tijdens de MH17-ramp zijn dochter Elsemieke. Hij heeft de rechtszaak altijd gevolgd. “Je hoopt op dit soort uitspraken. Het is heel goed en ik ben ook wel blij.”

Eis

Verslaggever Mattijs van der Wiel was in de zaal toen het OM de eis uitsprak. Het OM zei tijdens de rechtszaak dat het neerhalen van een vliegtuig een van de zwaarste misdrijven is. Volgens van der Wiel wil het OM met de eis een krachtig signaal afgeven. “Aan het einde zeiden ze: er is geen enkele reden om lager te eisen. Levenslang is echt de enige passende straf”, legt hij uit.

Reactie

De vier verdachten zijn nooit bij het proces geweest, ook vandaag niet. De verdachten vertelden tegen internationale persbureaus dat de eis van het OM voorspelbaar was en dat ze van tevoren al schuldig waren verklaard. De reacties van deze verdachten zijn voor Hans de Borst erg tekenend voor waar ze vandaan komen. “Ze tonen met hun reacties al dat ze niet in een rechtsstaat wonen. Ze zeggen dat ze veroordeeld zijn, maar dat is niet zo”, zegt hij.

Applaus

Na de zitting vandaag, verlieten de nabestaanden de zaal om op een andere plek de gebeurtenissen met elkaar te bespreken. Daar klapten De Borst en andere nabestaanden. “Je zou het wel uit willen schreeuwen hoe blij je bent dat we in een land wonen waar dit gebeurt”, legt hij uit. Op de eerste dag van het proces hoorde hij een van de officieren van justitie iets zeggen waar hij het volledig mee eens is. “Hij zei: als je in een land woont waar je een massamoord in een geopolitiek conflict niet gaat onderzoeken, dan verklaar je jouw eigen bevolking vogelvrij.”

Verlies

Jaren na de ramp is De Borst nog elke dag bezig met het verlies van zijn dochter. “Het verdriet is er nog elke dag. Dat wordt niet kleiner, het wordt zelfs steeds groter. Toch heb je geleerd om dat los te trekken van een rechtszaak. Dat is het rechtsgevoel wat nu bevredigt wordt.” Ondanks het grote verdriet wat hij nu voelt, kan hij langzaam weer van dingen in het leven genieten. Ook al zal daar altijd een somber gevoel over hangen. “Laatst kreeg mijn broer een kleinkind. Dat is hartstikke mooi, maar bij mij zal dat nooit gebeuren.”