De roerige jaren van oud-politiewoordvoerder Klaas Wilting

Zijn dochter heeft het al gelezen, en moest al bij pagina 25 huilen doordat ze nu echt inzag wat haar vader heeft meegemaakt als politieman. Zo beschrijft hij hoe hij een jong meisje aantreft dat zelfmoord heeft gepleegd. Klaas Wilting werd thuis goed opgevangen door zijn vrouw. En dat was nodig, want veel hulp vanuit het korps was er in die tijd niet. "Als er een ernstige aanrijding was, dan noemden we dat 'mannenklapper'. Daar moest je zelf mee omgaan. Nu is het anders gelukkig."

Heinekenontvoering

Hij was voor het eerst op televisie als woordvoerder bij de Heinekenontvoering. "Na afloop werd er tegen me gezegd: 'Ik heb nog nooit iemand zoveel horen zeggen, die tegelijkertijd helemaal niks heeft gezegd'." Volgens Wilting was interne openheid net zo belangrijk als naar buiten toe. Juist als er geen informatie naar buiten mocht.

"In die periode van de Heinekenontvoering is er niets gelekt omdat men in het korps zei: 'Mijn rechercheteam mag alles weten'", aldus Wilting. "Dat was nieuw. Toen de korpsleiding zich sloot als een oester, gingen mensen lekken."

Vrijuit spreken

Met hoeveel vuur hij ook vertelt over zijn belevenissen en zijn kritiek op het tekort aan agenten nu, het is geen open sollicitatie om terug te keren. "Ik kan nu meer vrijuit spreken dan mijn collega’s die nog met hun benen in de modder staan. Als zij roepen wat ik roep, dan krijgen ze grote problemen met het korps. Laat mij het dan maar doen."

Klaas Wilting wil ook dat er geen misverstanden over ontstaan. "Ik zeg niet dat het vroeger beter was. En laat ze ook niet zeggen dat de criminaliteit gedaald is, dat is ook geklets. De criminaliteit is verschoven."

Luister hier het hele gesprek met Klaas Wilting in Langs de Lijn en Omstreken terug: