Autisme op de werkvloer kan handig zijn

Vermeer heeft zo’n 1500 mensen ingeschreven bij zijn bureau. “Uit allerlei geledingen wat betreft type opleiding en opleidingsniveau, leeftijd en ervaring. Voor kandidaten die een proefplaatsing krijgen aangeboden, wordt dit in 9 van de 10 proefplaatsingen omgezet in een arbeidscontract bij AutiTalent."

Daarbij kent AutiTalent drie 'faalfactoren' waardoor het niet lukt. "Twee daarvan liggen bij de medewerkers zelf. Zij moeten namelijk omarmen dat ze autisme hebben. En ze moeten accepteren dat ze op een lager niveau starten dan waarin ze opgeleid zijn. Dat kan soms moeilijk zijn. De derde faalfactor ligt bij de werkgever zelf. Die moeten het echt een kans geven. Wij zeggen altijd dat onze mensen diesels zijn. Die moet je warmdraaien voor je ze op de staart trapt. De eerste weken zal dat dus veel energie kosten, maar als ze dan eenmaal goed in hun vel zitten, heeft de opdrachtgever precies wat ‘ie nodig heeft.”

Eén van die opdrachtgevers is Jory de Groot, operationeel specialist bij de politie. Via vrijwilligerswerk kwam ze in contact met iemand met autisme. Sinds maart begeleidt ze vier autistische zogenaamde 'camerabeeldspecialisten', mensen die beelden analyseren waarop bijvoorbeeld mogelijke verdachten te zien zijn. “Mensen met autisme hebben twee hele unieke talenten: ze kunnen zich heel lang concentreren en hebben een goed oog voor detail. Dat maakt ze op z’n minst net zo goed of soms zelfs beter in het bekijken van grote hoeveelheden camerabeelden dan een gemiddelde rechercheur.”

In de praktijk

Ook Priscilla Versteegh is via AutiTalent aan het werk gekomen. Ze test software bij het Kadaster en is daar naar eigen zeggen helemaal op haar plek. “De baan heeft veel structuur. Ik heb ook wel eens andere baantjes bij een callcenter of de gemeente gehad, maar dat was veel vermoeiender. Het leek daar alsof ik in een wespennest terecht was gekomen, iedereen praatte door elkaar heen! Hier heb ik veel meer rust, structuur en duidelijkheid en het is technischer, dat ligt me ook vanwege mijn autisme. Dat is nu trouwens voor mij geen probleem meer, het verdwijnt echt naar de achtergrond.”

Dat is ook precies waar Vermeer naar zoekt: repetitief, nauwgezet werk, in een omgeving die kan worden aangepast aan de mensen. “Autisten zijn vaak perfectionisten, alles moet precies kloppen. Ze leveren kwaliteit met hoge eisen. Ik vergelijk het vaak met sporters, als die de 100 meter lopen hebben ze een heel stramien wat ze volgen. Dat doen deze werknemers ook. Anderen noemen dat vaak saai, maar deze mensen past het heel goed.”