Hoe ga je als jongvolwassene om met rouw?

Van der Sanden verloor zijn vader, plotseling, op 19-jarige leeftijd. Zijn moeder overleed vier jaar later even onverwacht. "Ik heb me op geen enkele manier kunnen voorbereiden op de rouw, het verlies, en het niet meer hebben van ouders."

Voor Ansu was dat anders. Haar vader overleed eveneens plots toen Ansu 27 was, maar haar moeder overleed na een lange tijd ziek te zijn geweest. Toen Ansu 11 was kreeg haar moeder lymfeklierkanker. Ze herstelde, maar later takelde haar lichaam af door hartfalen als gevolg van de bestraling. Ze overleed toen Ansu 23 was.

Ze was er daardoor al langer mee bezig, "maar dat mixen met je 'gewone leven', dat is wel een challenge".

Eenzaam proces

Het grootste 'probleem' is uiteraard het missen van je ouders, maar Van der Sanden merkte ook dat zijn omgeving, leeftijdsgenoten en de maatschappij niet op rouw zijn ingespeeld. "Dat maakt eenzaam."

Ansu worstelde met hetzelfde probleem, ondanks de vele vrienden en familie die haar steunden. "Rouw en het proces zijn eenzaam." Door haar leeftijd merkte ze ook dat haar omgeving niet direct wist wat te doen. Waar het bij een kind duidelijk is dat iemand de rol van een ouder moet 'overnemen', is dat bij een jongvolwassene minder voor de hand liggend.

"Ze durven de vraag niet te stellen en de nabestaande durft het niet aan te geven. Ze doen maar wat." Daarom wil ze een oproep doen aan nabestaanden: "Realiseer dat iedereen waarschijnlijk het goede wil doen, maar ook bang is om het verkeerde te doen."

Recht op verdriet

Van der Sanden wil vooral simpelweg kunnen zeggen dat hij verdrietig is. "Zonder strikje zodat het acceptabel of toonbaar is voor anderen." Een van de moeilijke dingen aan verdriet tonen, is dat het een ander ongemak bezorgt. "Niemand wil de reden zijn voor ongemak van een ander."

Tijdens het schrijven van zijn boek - Van der Sanden en Ansu schreven beiden een boek over rouw - kwam hij ook een boek tegen waarin wordt besproken hoe rouw je sterker kan maken. Dat stuit hem tegen de borst. "Mag ik er ook een zwakker mens van worden?"

Ansu kwam merkte vooral dat de omgeving van nabestaande 'krampachtig' omgaat met het verlies. "Het is mijn missie om rouw beter bespreekbaar te maken."