Deze vrouw helpt gezinnen die met vermissingen geconfronteerd worden

Per toeval raakte Nikki bij een vermissingszaak betrokken. "De eerste keer, in 2011, werd ik benaderd door de moeder van een klasgenootje van mijn zoon," zegt Nikki. "Ze wist dat ik iets in de communicatie deed. Daarna heb ik de familie achter de schermen geholpen in de eerste dagen, om meer aandacht te genereren voor de vermissing van Mary-Anne Goossens. Ik zette een website op, stuurde persberichten uit, kreeg de media zo ver om aandacht te besteden aan het verhaal." Andere werkzaamheden werden op een laag pitje gezet. "Ik had een eigen bedrijf, maar heb alle afspraken stilgelegd. Dit was zo belangrijk en ik zag dat er geen hulp kwam."

Deze eerste vermissing liep goed af en dat maakte de drempel om ja te zeggen tegen een tweede verzoek lager, zegt Nikki. "Als iemand dan gevonden is, krijg je zo'n euforisch gevoel. Het ondenkbare is gebeurd! De tweede keer denk je dan: ik moet nu doorgaan tot dat weer gelukt is."

De tweede zaak waar Nikki mee in aanraking kwam was de vermissing van Ingrid Visser en Lodewijk Severein. Die liep niet af met dat euforische gevoel - Visser en Severein bleken omgebracht te zijn. "Je gaat er vanuit dat iemand verdwaald is, dat ze dagen niemand tegen zijn gekomen.. dat kan in die regio. Maar de afloop was totaal anders. Toen was het voor mij eigenlijk klaar. Mijn wereld was veranderd, ik besloot drie maanden rust te nemen om het een plek te geven."

Stichting

Een jaar later verdwenen Kris en Lisanne in Panama. Nikki werd veel gevraagd in de eerste periode waarin ze vermist waren - kon zij niks doen voor de familie? "Als je ziet waar mensen in zitten, als je ziet dat er weinig hulp op gang komt, als je ziet dat mensen wanhopig worden, dan kan je niet nee zeggen. Ik niet." Mensen in haar omgeving besloten donaties in te zamelen om het voor Nikki mogelijk te maken om dit goede werk te doen.

Het bijstaan van de gezinnen is een intensief proces. "Je bent een jaar bij de families, waardoor je ze goed leert kennen. Je hebt het hele proces van a tot z meegemaakt. Je helpt ze bij juridische dingen, bij het opzeggen van een telefoonabonnement. Vermisten hebben in Nederland geen status, dus ook nog een enorme rompslomp waar je tegenaan loopt. Je ontwikkelt een band met familie, komt ook omdat je zoveel mogelijk details van iemand zijn persoonlijke karakter wil hebben. Je komt daardoor al snel in een vertrouwelijke situatie terecht."

De ervaring die Nikki in de afgelopen jaren heeft opgedaan heeft wil ze nu professionaliseren. Ze gaat een stichting starten, samen met gelijkgestemden. "Iedere keer moet een familie weer opnieuw beginnen met het opzetten van zoektochten, het regelen van hulp en dat soort dingen. Je moet bovendien contacten hebben bij de media, bij justitie en binnenlandse zaken. Met de stichting zijn die contacten er al wel. Je kan daardoor meteen dezelfde dag ook al mensen naar het gebied sturen waar de vermissing is. Een familie hoeft dan niet meer van onderaf te beginnen."