Jeugdzorg blijft 'in de knel' zitten: Waar zitten de grenzen van de zorg?

Het rommelt al jaren bij Jeugdzorg. Als ijkpunt houden experts vaak het moment van 7 jaar geleden aan, toen Jeugdzorg vanuit het Rijk werd overgeheveld naar de gemeenten. Wat gaat er mis?

"Het idee achter de overheveling was dat we de zorg dichter bij de mensen konden brengen en dat we niet alleen de kinderen zouden helpen, maar ook de ouders. De zorg konden we daarbij veel wijkgerichter maken en problemen konden eerder opgespoord worden. Dit moeten we niet terug willen draaien, maar de Jeugdzorg moet wel hervormd worden", zegt Simone Kukenheim, wethouder in Amsterdam, in WNL Haagse Lobby op NPO Radio 1. Wachtlijsten lopen namelijk op en steeds meer jongeren hebben hulp nodig.

Dit laatste heeft volgens Jet Bussemaker, voorzitter van de Raad voor Volksgezondheid & Samenleving, ook grotendeels te maken met 'cultuur'. "Met de Jeugdzorg worden problemen in de zorg blootgelegd. Bij gezinnen die te maken krijgen met Jeugdzorg speelt vaak veel meer denk bijvoorbeeld aan een verslaving of geldproblemen. Je hebt hierbij meer nodig dan alleen maar goede bedoelingen."

René Peters, Tweede Kamerlid namens het CDA, wil graag dieper ingaan op het aspect 'cultuur'. "We zijn meer dingen 'erg' gaan vinden. Het aantal jongeren dat te maken krijgt met Jeugdzorg loopt daardoor op, maar de vraag is of er dan nog genoeg menskracht overblijft om de echt zware gevallen nog te kunnen helpen." Peters opent dan ook graag het gesprek met zowel de gemeenten als de Rijksoverheid om verder te praten over waar de grenzen van de hulp liggen.