Het Mediaforum met Mireille van Ark en Roos Schlikker

Aan tafel zitten Mireille van Ark, Roos Schlikker en Spraakmaker Bero Beyer.

Het mediamoment van Schlikker gaat over undercover-beelden die zijn gemaakt in een slachthuis in Epe. Iemand van dierenrechtenorganisatie Varkens in Nood heeft 20 dagen undercover heeft gewerkt als stalmedewerker. RTL Nieuws bracht de beelden naar buiten. De actie is dus gedaan door een dierenrechtenorganisatie, maar had hier niet een taak voor de journalistiek gelegen?

Het mediamoment van Van Ark gaat over een nieuw programma bij BNR: BNR Sport, vanaf 16 juli wekelijks te horen. Gaan ze concurreren met Langs de Lijn? Is het een bewuste keuze geweest om de presentatie in handen te geven aan twee vrouwen?

Gisteren bepaalde de rechter dat het ministerie van Volksgezondheid drie WOB-verzoeken van Nieuwsuur sneller moet afhandelen dan nu het geval is. Niet binnen zes maanden, maar binnen twee. Tijdens de coronacrisis hebben journalisten veelvuldig geprobeerd documenten op te vragen over genomen besluiten middels de WOB, maar het ministerie nam de beslissing zelf te kiezen wanneer de documenten openbaar zouden worden gemaakt. Dat beleid is nu door de rechter afgekeurd. Loont het dus om als journalist naar de rechter te stappen?
Waarom wordt er vaak pas laat gehoor gegeven aan WOB-verzoeken? Is het te veel werk? Van Ark: “Dat iets veel werk is vind ik geen reden om te zeggen: dan doen we het maar niet”. Aanstaande donderdag is er in de Tweede Kamer een gesprek over media en persvrijheid. De verwachting is dat het dan vooral zal gaan over de veiligheid van journalisten. Zou het niet meer moeten gaan over de uitspraak van de rechter over de WOB-verzoeken?

Op 1 juli bestaat de Chinese Communistische Partij 100 jaar. In aanloop naar dit jubileum is hier in de media veel aandacht voor. Volkskrant-columnist Sheila Sitalsing uitte in haar column vandaag stevige kritiek op het AD, dat gisteren een ‘exclusief interview’ publiceerde met de nieuwe ambassadeur van China in ons land, Tan Jian. Ze spreekt over een ‘gedicteerde advertorial’ waarin het Chinese verhaal kritiekloos mag worden verteld. Op diezelfde dag publiceerde de Volkskrant juist een groot verhaal over Chinese propaganda en ‘redactionele samenwerkingen’ met redacties en tv-zenders wereldwijd. Dit alles met maar één doel: China er goed op laten staan in de hele wereld. Hoe kijken onze mediakenners hier naar?