De bloederige geschiedenis van de walvisjacht

Op walvissen jagen is iets van een vervlogen tijd. Als je eraan denkt dan doemt een beeld op van walvisjagers die in een houten bootje dat gevaarlijk heen en weer schommelt door de staartbewegingen van het beest met harpoenen een walvis proberen te doden. Toen technologie ervoor zorgde dat de walvisjagers van een betere uitrusting werden voorzien, betekende dat ook de ondergang van het beest.

In Noorwegen en Japan wordt er nog op de met uitsterven bedreigde diersoort gejaagd. In IJsland was het tot verkort ook toegestaan; het is immers traditie. Sinds deze week niet meer. Wat heeft voor deze kanteling gezorgd? En wat is de geschiedenis van de relatie tussen de mens en de walvis?