Krijgen molenaars een plekje op de UNESCO-lijst van immaterieel erfgoed?

Het molenaarsambacht komt op de lijst van immaterieel cultureel erfgoed. Dat heeft de Unesco tijdens een vergadering in Zuid-Korea besloten. Gisteren spraken twee gasten van Het Oog over de kansen van het ambacht in Zuid-Korea. 

Bij immaterieel erfgoed gaat het om tradities, rituelen, gebruiken en ambachten die mensen niet verloren willen laten gaan en door willen geven aan volgende generaties.

In 2012 heeft Nederland het Unesco Verdrag ter Bescherming van het Immaterieel Cultureel Erfgoed geratificeerd. Op de lijst staan onder meer yoga, de Braziliaanse vechtdans capoeira en Belgisch bierbrouwen. Het molenaarsambacht is het eerste Nederlandse erfgoed op de lijst.

Jeugd

In Nederland stonden aan het eind van de negentiende eeuw ruim 10.000 windmolens. Die raakten in onbruik door de opkomst van steenkool en andere fossiele brandstoffen. Veel molens zijn stilgezet en afgebroken. Met het stilzetten van de molens ging ook de kennis van het werken met molens verloren.

Tegenwoordig proberen veertig beroepsmolenaars en honderden vrijwillige molenaars het ambacht levend te houden. Molenaar Tim Doeves is blij met de erkenning van Unesco. Hij hoopt op meer aandacht voor het vak, vooral van jongeren. "De toekomst ligt toch bij de jeugd".

Zo'n jonge molenaar is Jippe Kreuning. Hij groeide op in een molen en kreeg het vak met de paplepel ingegoten. Op zijn zestiende begon hij niet met rijlessen, maar aan zijn molenaarsdiploma. "Op het begin vond ik het maar niks", vertelt hij in NOS Met het Oog op Morgen. "'Zo'n molen is voor oude mannetjes met baarden', dacht ik. Gaandeweg greep het ambacht hem. "Het mooiste is dat je met iets heel ouds bezig bent, 300 jaar geleden stond ook iemand op dezelfde plek."