Dichter Langs de Lijn: Babs Gons

In de rubriek 'Dichter Langs de Lijn' vandaag Babs Gons. Het heet 'Gewoon gewoon':

hoe de wereld ondertussen doordraait

de jaarlijkse huurverhoging
gewoon plaatsvindt
’s avonds in bed mijn armen
gewoon ruiken naar zon
na een dag op het balkon
iemand gewoon k*twijf roept
omdat ik in niet snel genoeg
voorrang verleen

het is ergens geruststellend
dat midden in een pandemie
een wereld in paniek
mensen overal doodziek
een splinter in je teen
net zo zeer doet als voorheen

dat bepaalde dingen net zo goor
smaken als daarvoor
het doet bijna pijn
hoe heerlijk geurig de bloesems weer zijn
alsof ons niets ergs aan het overkomen is

hoe gewoon
dat achter de gesloten hekken
van de Keukenhof
de tulpen net zo groeien en bloeien
zonder publiek
dat Jeangu net zo mooi zingt
zonder publiek
dat een viool nog steeds een viool
en stoplichten nog gewoon
de stille straten bedienen

dat er zoveel ook níet aan gelegen lijkt
dat de aarde gewoon rond zijn as draait
in 23 uur 56 minuten en 4 seconden
zoals altijd, zoals hiervoor
en waarschijnlijk nog lang hierna

zo belachelijk gewoon
want zoveel
is en zal nooit meer hetzelfde zijn
maar ook zoveel nog gewoon
gewoon