Dichter langs de lijn: Heidi Koren

Dichter langs de lijn Heidi Koren brengt 'We vinden onze draai wel, maar...'

we zeggen weer hoi, kun je me zien en ben ik goed te verstaan?
glimlachen, vouwen lokken achter onze oren en
schuiven wat heen en weer op de zitting van onze bureaustoel.

Ik draai het volume nog wat op, neem een slok van mijn thee, vraag
hoe je dag was, ontdek een nieuwe rimpel rond je mond.
Je draagt al weken geen make up meer.

Trek je alleen voor de camera een trui over je pyjama?
Ik ken iemand die al weken iedere ochtend opstaat wanneer de wekker gaat, haar mooiste jurk aantrekt
en haar ogen opmaakt, lippenstift draagt, iets nieuws probeert met haar haren

voor ze de webcam aanzet maar,
de nieuwslezer bleek vanmorgen ook alleen een boxershort onder zijn colbert en hemd met
stropdas te dragen toen per ongeluk het beeld even zakte.

We vinden onze draai wel, passen aan, bewegen mee, leggen ons neer.
Met of zonder stropdas. Met of zonder make up. Met of zonder pantalon.
In vol ornaat binnen de randen van het beeldscherm,

maar ik zou mijn vinger willen leggen op het lijntje rond je mond, je hoofdtegen mijn schouder drukken.
Ik zou een extra schepje honing in je kopje roeren,
je pareltjes in je oren hangen en je bevende handen in de mijne nemen.

We vinden onze draai wel maar passen steeds minder goed in deze stilstaande beweging en
moeten ervoor waken dat we ons niet neer willen gaan leggen bij het
niet meer opstaan.