'Ook voor minder geld moet je je werk gewoon doen'

Het is al jaren drama in de zorg, maar wij merken hier maar weinig van. Je hoort wel eens dat het zorgpersoneel gaat staken, maar dat ze het werk plat leggen gebeurt nooit. Stel je voor dat een geliefde komt te overlijden door een staking: dit zou geen enkele arts of verpleegkundige over z'n hart kunnen krijgen. Leerkrachten kunnen hun werk een dag neerleggen, maar mensen in de zorg niet.

Nu denken wij bij de zorg altijd aan ziekenhuismedewerkers, huisartsen en verpleegkundigen. Maar er is één tak die veel mensen vergeten: dat is de psychische zorg. Recent heeft de staat een rechtszaak verloren die aangespannen is door meerdere forensische instellingen. De Nederlandse Staat geeft te weinig geld aan deze instellingen die verdachten en veroordeelden met een psychiatrische stoornis behandelen. Verschillende instellingen zijn hierdoor bang dat gevaarlijke cliënten op straat zouden komen.

Niet alleen geld is het probleem. Er wordt ook een hoop afgewacht en niet gecommuniceerd. Je kunt je afvragen of dat door het geld komt of laksheid van de verschillende partijen. 

Nu is de vraag: stellen mensen in de zorg zich aan, en moeten zij niet gewoon blij zijn dat ze een baan hebben? Of is de staat verantwoordelijk dat iedereen financieel gezien goed wordt behandeld?