Zo blijf je 75 jaar met elkaar getrouwd

Woensdag 16 september 1942 was een zonnige, fris-warme dag, graad of 16. Nederland was bezet. Koningin Wilhelmina en het kabinet Gerbrandy zaten in Londen, in kamp Westerbork werd het eerste transport naar Polen voorbereid. De trein zou een dag later vertrekken en het Duitse leger viel het Noordwesten van Stalingrad binnen. Maar het was ook de dag dat Nico en Anna Cornelisse elkaar in Amsterdam het ja-woord gaven. 

Vorige week bereikten ze dus een bijzondere mijlpaal: het albasten huwelijk. Al 75 jaar delen ze lief en leed met elkaar. Dat werd groots gevierd in het Oost-Groningse dorpje Bellingwolde, waar de burgemeester en de regionale pers op visite kwamen bij Nico en Anna. Het koppel is nog altijd smoorverliefd: "We willen nog 75 jaar!" 

Don Juan

De twee ontmoeten elkaar in 1939. Anna was bevriend met het buurmeisje van Nico. Vanaf het balkon had hij haar al een aantal keer voor zijn huis zien lopen. Op een middag loopt Anna richting haar fiets wanneer Nico zijn kans schoon ziet. Vanaf het balkon vraagt hij of hij haar naar huis mag brengen. "Want het is levensgevaarlijk in je eentje, zei ik erbij. Dat was het natuurlijk niet, maar ik was nou eenmaal een echte Don Juan," vertelt Nico lachend. Voor het huis van Anna volgt de eerste zoen: "En die smaakte naar meer," zeggen ze beiden. 

Werkkamp

Vanaf dat moment zijn de twee onafscheidelijk. Ook wanneer het Duitse leger Nederland binnenvalt. De liefde van de twee lijdt er niet onder en op 16 september 1942 stappen de twee het huwelijksbootje in. Na twee weken samen te zijn en een huisje te hebben ingericht, wordt Nico opgepakt naar de Duitsers. Hij wordt getransporteerd naar Duitsland en wordt tewerkgesteld in kamp Maagdenburg.

Wat volgt is een heftige periode voor beiden. Vooral voor Anna, die ook nog zwanger blijkt te zijn van een dochter. Anna: "Dat was heel moeilijk. Nico is twee en een half jaar weggeweest. Gelukkig ben ik toen erg goed geholpen door mijn zusters en mijn geweldige ouders." 

In februari 1945 keert Nico eindelijk terug naar Amsterdam. Hij ziet dan voor het eerst zijn dochter: "Dat moment was onbeschrijfelijk. Kippenvel. Misschien wel het mooiste moment van mijn leven om Anna en haar eindelijk weer te zien."

Telepathie

De jaren verstrijken en de twee ruilen Amsterdam in voor het rustigere Bellingwolde. Familieleden overlijden, maar de band van de twee wordt daardoor alleen maar sterker. Nico: "Het meest bijzondere aan onze relatie vind ik de haast telepathische band. Als ik 's ochtends wakker word en naar Winschoten wil om te winkelen, zegt Anna plots: 'Zullen we winkelen in Winschoten?' Dat is zo bijzonder."

Wat is nu het geheim van hun relatie?: "Gewoon blijven ademhalen!," lacht Nico. Anna zegt: "Iedere ochtend en iedere avond voor het slapen gaan knuffelen we elkaar en geven we elkaar een dikke kus op de mond. Altijd. En dat zullen we altijd blijven doen".