Schrijven was de manier om de dood van Gaby te verwerken

Continu een snerpend, fluitend en suizend geluid in je oor. Dat was voor Gaby van Baarle aan de orde van de dag. Gek werd ze er van. Uiteindelijk werd het zo ondraaglijk dat ze om euthanasie verzocht. Via de Levenseindekliniek werd een arts gevonden die overtuigd was van haar lijden en euthanasie uitvoerde. Gaby is 47 jaar geworden. Joan, de moeder van Gaby, besloot een boek over haar dochter te schrijven.

Joan van Baarle praat openhartig over haar dochter. "Gaby was een ambitieuze vrouw. Ze was een kei in organiseren, liefdevol en kon ontzettend goed aanvoelen was er bij mensen speelde." Nu terugkijkend bleek Gaby in haar kindertijd al problemen te hebben met geluid. "Ze kwam in de kindertijd wel eens naar beneden en vroeg aan mij of de muziek wat zachter kon. Ik en mijn man keken elkaar aan en begrepen niet wat er met haar aan de hand was. Later bleek dat Gaby overgevoelig was voor geluid.” Jaren later, in Jemen, was Gaby betrokken bij een bomaanslag. “Door deze bomaanslag ontstond er bij haar Tinnitus.

Wat is Tinnitus?

Tinnitus is geen ziekte, maar gehoorschade. Je hoort geluiden in je hoofd die niet worden veroorzaakt door een geluidsbron van buiten. Een andere vorm van Tinnitus, de 'disco-tinnitus' is bij veel mensen wel bekend. Deze vorm van tinnitus ontstaat als het oor een tijd wordt blootgesteld aan veel lawaai. 

De combinatie van gevoelig zijn voor geluid en de harde knal van de bomaanslag zorgde bij Gaby voor ondraaglijk lijden. De constant harde geluiden werden steeds erger. Gaby hoorde steeds meer verschillende tonen, brommen, sissen en fluiten. "Ik zag mijn dochter steeds verder verwijderd raken van de wereld om haar heen. Het ging niet meer. Gaby wandelde graag, maar zelfs dat wilde ze niet meer. Zelf een normaal gesprek voeren ging niet meer. Ik zag de wanhoop in haar ogen en was bang dat Gaby zichzelf wat zou aandoen.”

In de tijd dat Joan met haar dochter Gaby sprak over euthanasie kwam ook het idee om een boek te schrijven. “Mijn dochter zei destijds meteen: dat moet je doen. Een half jaar later ben ik begonnen met schrijven.”Het schrijven van het boek was voor Joan een manier om de dood van Gaby te verwerken. “Het schrijven heeft me veel gebracht. Het was emotioneel. Ook omdat ik weer terug moest in mijn gedachten naar de tijd dat Gaby nog leefde. Uiteindelijk heeft het mij veel meer innerlijke rust gegeven.”