Amerikaanse toestanden in het Nederlands recht?

Vroeger verdroegen we tegenslag als het noodlot, tegenwoordig gaan we claimen, claimen, claimen. Niet alleen bij de veroorzaker: we slepen steeds vaker een derde partij erbij die de tegenslag had kunnen voorkomen. Dat constateert Kirsten Maes in haar proefschrift , dat ze op 30 oktober aanstaande verdedigt te Utrecht.

Wordt je kind gepest op school? Sleep de school voor de rechter. Niet alleen overheidsinstellingen, maar ook meer (semi-)private partijen zoals scholen, sportverenigingen, zorginstellingen en horecagelegenheden worden vandaag de dag aansprakelijk gesteld voor schade die feitelijk door een andere partij is veroorzaakt. Zo ook het recente wielrenongeval van Fabio Jakobsen: is het de schuld van de andere wielrenner, of valt (ook) de organisatoren wat te verwijten? 

Terwijl het aantal claims op derde partijen toeneemt, is het zogeheten secundair aansprakelijkheidsrecht in Nederland niet goed georganiseerd is, meent Maes. In haar proefschrift trekt ze lessen uit het Amerikaanse systeem. Daar werd in de jaren '80 flink geworsteld met het aansprakelijkheidsrecht, wat leidde tot een verzekeringscrisis. De VS leerden hun lessen en hebben inmiddels een systeem dat beter werkt dan het Nederlandse. 

Maes komt met een voorstel om een systeem te implementeren waarin de secundaire partij alleen het deel van de schade vergoedt dat zij veroorzaakt. De Amerikaanse toestanden waar we in Nederland graag over reppen zijn wat dat betreft zo gek nog niet. In dr Kelder en Co licht ze haar proefschrift uitgebreid toe.

Kirsten Maes is advocaat bij Van Benthem & Keulen en schreef tegelijkertijd haar proefschrift als buitenpromovenda en universitair docent aan de Universiteit Utrecht.