Rikkert Zuiderveld over de Notre-Dame

ZWARTE GATEN

De tijd beweegt en kromt zich rond een gat,

zwart als de nacht. Of je de hel zietbranden,

waar niets ontsnapt. Het zweet staat in jehanden

en alles breekt: een ster, een kerk, eenstad.

Vernietiging, verwoesting, hemelvuur,

de afstand van miljoenen keer eenlichtjaar.

De afgrond van het niets. God isonzichtbaar

en zelf ben je een speling der natuur.

Daar gaat je zelfgebouwde kathedraal,

de torenspits, verbinding met het hoge.

Een zwartgeblakerd gat, een bliksemstraal.

Je raakt verblind, de rook prikt in jeogen.

Oneindigheid. Je hersens zijn te klein.

Je zou voorgoed onbrandbaar willen zijn.