Een ode aan de krokus

Ieder jaar als Japke-d. Bouma de eerste krokus uit de koude grond ziet komen, schiet ze vol. ‘Hij is de boodschapper van de lente, het soldaatje dat zich de grond uitvecht om ons het voorjaar te brengen. De krokus is precies op tijd. Ze zeggen natuurlijk weinig, die krokussen, maar als je goed luistert kan je het horen ‘nog even en de terrassen zitten weer vol.’

Voor zo’n fijn plantje is er volgens Bouma te weinig werk gemaakt van de naam. ‘Krokus, kom op zeg, wat is dat voor woord?’ Dus hierbij een ode aan de krokus.