Anderen fotograferen om zo jezelf te leren kennen - met fotograaf Jimmy Nelson

Jimmy Nelson heeft zijn hele leven inheemse volkeren in alle uithoeken van de wereld gefotografeerd. Zijn laatste project vond hij dichterbij huis. "Between the Sea and the Sky" gaat over mensen die hij heeft ontmoet in Nederland. We spraken hem over dit project, zijn motivatie voor fotografie en daarmee ook over zijn fascinatie voor mensen.

 "Ik zie mezelf echt als een Nederlander." Zegt hij in zijn Brits-Nederlandse accent. "Ik woon er 32 jaar, maar had dit land nog niet echt ontdekt." Tijdens de pandemie was hij voor het eerst lang thuis. Hij kiest Nederland eigenlijk boven Engeland. "Iedereen deed daar altijd hun stoffige gordijnen dicht, en praat slechts over koetjes en kalfjes. Het gaat veel over het verleden. In Nederland is het andersom. We hebben hier geen gordijnen. We durven ons te laten zien en te zeggen: dit is de waarheid. Er is hier zoveel openheid. Dat vind ik fantastisch."

Zijn laatste project “Between the Sea and the Sky” is eigenlijk een ode aan ons land. "Nederland, heeft mij gered." Hij heeft onder andere mensen in klederdracht gefotografeerd. "Ik gebruik een analoge fototechniek, met negatieven ter grootte van een A4. Dat is heel gedetailleerd." Het is belangrijk dat er een vertrouwensband ontstaat. "Eerst ontmoeten we elkaar, en als het lukt, maak ik bij die ontmoeting één foto. Je kan bij analoge foto's niet direct zien wat het resultaat is."

Voor het signeren van zijn nieuwe boek ging hij heel Nederland door met de trein en op de fiets. Dat deed hij expres omdat hij op zoek ging naar mensen en verhalen. "In de trein vind je verbinding met anderen." Hij vertelt een anekdote. "Ik was op een perron, in november, en iedereen was gekleed in grijs en zwart. Niemand communiceerde met elkaar. Ietsje verderop stond iemand in een rode jas. Interessant. Ze was echt een mooie vrouw in een knalrode jas. Ze stond trots rechtop, met hakken aan, een bloem in haar haar. Ik dacht: heeft ze een fotoshoot? Ik was nieuwsgierig, en liep naar haar toe. Toen zag ik dat ze een witte stok meedroeg. Ze was blind." Ze kwamen in de trein aan de praat, en Jimmy vertelde dat hij haar prachtig vond. Ze zei dat ze dat wist, omdat ze mensen om haar heen heeft die haar complimenten geven. Mensen om haar heen zeiden toen ze blind werd, dat ze haar innerlijke schoonheid zou kunnen zien. Het is díe innerlijke schoonheid die Jimmy ook in de foto's wil vastleggen.

"Dat is de zoektocht van iedereen: durf je eigen waarheid te zien." Jimmy vertelt dat hij nu, in de nacht, kwetsbaar durft te zijn. "Tijdens al dat reizen, was ik eigenlijk aan het vluchten van mezelf. Nu heb ik mezelf geaccepteerd." Jimmy vertelt dat hij houdt van mensen. Deze fascinatie, was eigenlijk zoektocht naar hemzelf. "Voordat ik van mezelf kan houden, moest ik leren te houden van anderen. De camera is hierbij slechts een excuus om met mensen in contact te komen"

Normaliter reist hij verder over de grens en ontmoet hij mensen die ogenschijnlijk verder van hemzelf afliggen. "Eigenlijk zijn mensen allemaal hetzelfde. Wij denken vaak vanuit ons westerse complex. Dus je moet je juist heel nederig maakt, en durven te zeggen dat je van ze kan leren. Dat je kan zeggen: jullie hebben een verbinding met de natuur. Dan kom je heel dichtbij."